Read Time:7 Minute, 13 Second
Volgens organisator – woordvoerder Wim De Greef is dit minifestival in Glabbeek (Vlaams-Brabant) de jaarlijkse opener van het blues seizoen in Vlaanderen, en dat mini mag je letterlijk nemen in zowat alles. Een organiserend team van 3, enkele tientallen vrijwilligers, een kleine zaal voor maximum zo’n 250 mensen, 20€ inkom, goedkope dranken en vijf bands. Meer is niet nodig om de Hageland Blues & Roots Night op poten te zetten. Maar wat voor bands: er zal vandaag alles samen een kleine 1000 jaar ervaring op dit kleine podium staan. Verwittiging voor de blues puristen: het gaat veel ruimer dan alleen zuiver blues: Rhythm&blues, Americana, Roots, … alle authentieke stijlen en alles er tussen komen aan bod.
Opener om halfzes zijn de locals van de One-Time Blues Band. Ooit kwamen ze samen voor een éénmalig benefietconcert, vandaar de naam, deze verzameling rond zangeres Cora Lee en zanger Huibbe. Maar het werkte zo goed dat ze jaren later nog steeds samen toeren. Vanavond kregen we er voor de eerste keer mondharmonica virtuose Genevieve Dartevelle bij, en over haar kan ik maar één boodschap geven: houden in die band, het werkt fantastisch. Kijk zeker ook naar de foto van haar verzameling instrumenten. Ze openen hun set met Rock this House van Jimmy Rogers in een ijzersterke versie en blijven een uur lang op dat elan doorgaan met een opeenvolging van klassiekers en andere parels. Een hoogtepunt daar tussen is zeker het door Cora Lee en bassist Ronald geschreven Who’s my Daddy. Achter de drums zit rustige topper Rober Theys die met ruim 50 jaar ervaring al heel wat internationale watertjes doorzwom, en dat hoor je en zie je. De One-Time blues band samenvatten kan in één woord: ambiance. Voor het podium en op het podium.
Na een half uurtje ombouw komt de tweede band uit de streek op deze Hageland Blues & Roots Night, JP’s Epiphanies. Ze worden wel eens omschreven als “een avontuurlijk, op blues & roots gebaseerd muziekproject” van Pirre Claes en mondharmonicaspeler Luc Degrootte. Het geheel geeft vanaf de eerste noot héél veel energie maar komt in de eerste 2-3 nummers niet altijd even coherent over. Wat ze brengen is een authentieke versmelting van gospel, country en desert blues, met ook hier een mix van eigen songs en classics. Opvallend in hun set is dat heel het tweede deel wordt gespeeld zonder bas, die dan wordt ingeruild voor een opvallende hollowbody. Een kippevel moment is halfweg de opvallende interpretatie van Rye Whiskey met alleen drums en zang.
The Blue Chevys dan. Echt local zijn ze niet, maar het blijft wel nog binnen Vlaams-Brabant. En hoewel er door de jaren wel wat verschuivingen in bezetting zijn geweest en er zelfs even van naam werd veranderd om andere muzikale stijlen te verkennen, klinkt de geschiedenis van deze band als hét cliché van hoe een band ontstaat en groeit: Twee broers en hun vriend, op de secundaire school (Don Bosco Haacht), ruim 30 jaar geleden. Ging het in de beginjaren vooral over Rock’n’roll en rockabilly, dan zijn ze ondertussen met vooral eigen nummers aangekomen onder de ruime koepel van Roots en Americana, waarbij ze in de zeventig minuten die hen zijn toebedeeld het hele brede muzikale scala onder die koepel doorlopen. Oude rotten die blijven swingen.
Ik zal het toegeven: ik was zenuwachtig bij wat dan kwam. Mijn eerste ontmoeting als fotograaf/reporter met een wereldmonument in de muziek: Archie Lee Hooker met zijn Coast to coast Blues band. Inderdaad ja, familie van die andere Lee Hooker. Meer bepaald zijn neef, die ook een belangrijk deel van zijn leven bij de beroemde nonkel doorbracht. De naam van de band is dan ook niet toevallig, als eerbetoon aan de band van wijlen nonkel John. Ik verwachtte me aan een entourage die de ster afschermde, maar nee niets van dat. Terwijl de muzikanten alles op het podium opstellen staat Archie geduldig te wachten, alleen, in het bijna donker, en hij heeft duidelijk zin in een praatje. Over de blues, over optreden in kleine en grote zalen, over zijn nonkel en de muziek. Vergeef me dat ik het even in het Engels schrijf, zodat er zeker niets verloren gaat in de vertaling wanneer hij dit leest: Archie, you are one of the nicest and warmest people I have ever met. What a personality, on and off stage. En ja ik ben er zeker van dat hij dit zal lezen.
Het duurt even voor de soundcheck afgewerkt is, maar dat wachten was het absoluut waard. De muzikanten die hij rond zich verzamelde zijn stuk voor stuk toppers en vormen zeer duidelijk een heel hechte groep. Een family. Een setlist fotograferen is me niet gelukt, en ik was te zeer onder de indruk van de muziek om veel nota te nemen, maar één ding staat vast: dit is de blues in een modern jasje zoals de blues hoort te zijn. You need to have lived the blues to understand the blues, but the blues should make you happy zoals Archie Lee Hooker het zelf zo mooi zegt. De energie van deze 72-jarige lijkt onuitputtelijk, en hij stuurt die energie de hele tijd de zaal in. Dit had 5 uur lang mogen duren, het zou niet gaan vervelen. Hou zijn tourschema in het oog!
Wanneer een klein half uur later dan gepland WILK als afsluiter het podium beklimt is ruw geschat 1/3 van de zaal vertrokken. Wie deze pagina’s volgt weet dat die vertrekkers iets gemist hebben. Sinds de vorige keer dat ik hen zag en hier uitgebreider beschreven heb is er een andere drummer, en de sound is er enkel maar nog voller en coherenter op geworden. Wanneer na enkele songs in de set voor de eerste keer de driekoppige blazerssectie vol aanzet stormt zowaar Archie Lee Hooker vanuit de green room naar de zaal om hen te gaan bekijken… om nadien in de gang naast de zaal te gaan lopen dansen op de muziek van Wilk. Het is zonde dat zij het van op het podium niet konden zien. Het laatste deel van de show blijft hij van achter de luidsprekers staan kijken en vooral luisteren, en hij geniet net als ondergetekende en de hele zaal.
Na de laatste tonen van de dag komt het nog tot een verbroedering tussen WILK, de Coast to coast blues band en deze toch ietwat verbaasde fotograaf. Maar hey: what happens in the green room stays in the green room.
Ow and, Archie: you are indeed not arrogant like that guy from England who’s a few years older than you. You are a warm and accessible person and an overall great personality.
Meer informatie:
https://hagelandblues.be/line-up-2
https://www.facebook.com/OneTimeBluesband/
https://thebluechevys.be/
https://archieleehooker.com/
https://atelier32.be/concerten/wilk-stelt-album-voor-in-woest-gent/
https://www.facebook.com/WilkBand/
https://www.wilkband.be/
Meer artikels van deze auteur:
- David Ronaldo & The Dice, Blueskanon van eigen bodem, doet De Krankhoeve (t)rillen.
- Eerste albumvoorstelling van Wilk
- Magnet party coverband bouwt een feestje in Hever
- Sold-Out sluit de Zomerse Dinsdagen af met een feestje
- Zomerse dinsdagen Hever: de gezellige zomer
- De Blues van Tiny Legs Tim en Steven Troch op Parkpop
- Beach Festival Nieuwpoort dag 2: Starsailor
- Beach Festival Nieuwpoort dag 2: dit was de sfeer.
- Bluestooth en Sixx op Zomerarena Geraardsbergen
- The Game of Tau: 2 Step in Theatrium Mechelen
- Meuris in Mechelen, dat is Parkpop #2 van dit jaar
- The Bootleg Sixties zijn better than the real deal
- GC De Melkerij ontvangt Kamal Kharmach (try-out)
- Gers Pardoel Try-Out in Herk-de-Stad
- Los Bomberos de la Luna leren Maneblussers wat ambiance is
- Fenix rockt de Zomerse dinsdagen in Hever
- Buscemi ft. Squadra Bossa trapt Parkpop Mechelen op gang
- Rocken, swingen en dansen in de regen met Silicon Carne in Hever
- Onverwacht funky Bart Peeters: de laatste Parkpop van deze zomer
- Ga dat zien: Ne Touche pas Burlesque!
Weergaven: 30