Read Time:6 Minute, 45 Second
Ik zal eerlijk zijn: ik ben niet echt thuis in de wereld van de jonge rock bands. Op twee na waren de namen op de affiche, een mooie opeenvolging van jong geweld en gevestigde waarden, mij enkel bekend uit een beetje research vooraf. Maar: dat maakt sommige verrassingen natuurlijk alleen maar des te aangenamer.
Vooreerst een dikke vette pluim voor de organisatoren. Wat zij op die betrekkelijk kleine ruimte die ze ter beschikking hebben tussen de huizen van Olmen weten neer te poten, en het enthousiasme waarmee ze dat doen, zijn toonaangevend. Perfecte ontvangst van bands, pers en bezoekers, betaalbare dranken en eten, afwisseling in de muziek… toonaangevend voor veel andere organisatoren. Daarom voldeed ik ook heel graag aan hun vraag om hen ook wat sfeerbeelden en foto’s van medewerkers en dergelijke te bezorgen. Alleen: zet die frontstage barriers van main stage aub een halve meter verder van de subwoofers, mijn schenen en die van mijn collegas fotografen zullen u daarvoor danken.
De bands dan: zoals eerder gezegd een mooie mix van jong geweld en gevestigde waarden, waarin vanalles te ontdekken viel voor wie het jonge rock wereldje niet van nabij volgt. De ondankbare taak om de zaak te openen was weggelegd voor de gasten van Bloodflowers. Ze noemen het zelf Punkrock, en dat is zeker niet verkeerd. Met een super strakke sound van de bas en drum combinatie en zang die doet denken aan Red Zebra op speed timmeren deze jongens zeker aan de goeie weg. Een extra pluim voor de vervangende gelegenheidsgitarist.
Jakomo dan. De eerste gitaarklanken doen wat reggea achtig aan, maar dat gaat snel over in het steviger werk. Hun algehele sound zou ik samenvatten als “uptempo melancholisch”. Zij noemen het zelf Slaverock, wat dan meteen die reggea invloed in de gitaar verklaart.
Opener op de kleinere Stoot Stage is Captain Kaiser. Ze zijn de eersten en enigen die aangekondigd worden, en zij mogen ook als eerste vandaag rekenen op een talrijker en vooral enthousiaster publiek. Meer zelfs dan enkele minuten eerder aan de main stage, dus hier werd door de fans op gewacht. De vlotte opeenvolging tussen Mainstage en Stoot stage zal vanaf dan ook perfect werken, hier kunnen enkele “groten” nog iets van leren. De band zelf brengt wat zij noemen Kempenpunk, en dat past hier uiteraard perfect. Wel opvallend: het felle contrast tussen de muzikale stormram die de band is en de bijna bedeesdheid in de bindteksten (uiteraard in het Kempisch) tussen de songs door. Nog opvallender: een band website die enkel een merchandising webshop is, en waar dus geen enkele foto of geen letter uitleg over de band op te vinden is. Ze beginnen hun gig met de rug naar het publiek. Het kan ooit leuk geweest zijn als gimmick, maar indien niet perfect strak geregisseerd komt het toch wat knullig over jongens.
Mayorga neemt dan mainstage in, en dat mag je heel letterlijk nemen. Niet alleen wordt nu voor het eerst het podium wat aangekleed met – sorry dames – hun eigen gordijnen, ze brengen ook een pak charisma op het podium. Powervrouw Helena Mayorga laat zich perfect omringen door angel in disguise Charline aan de ene kant, en aan de andere kant bassiste Trui die je qua visuele stijl zou kunnen beschrijven als een kruising tussen Madonna en Anouk. Muzikaal zijn ze samen met drummer Sam, naast de roadie de enige man op het podium, heel sterk, veroverend meerstemmig, met wat mij betreft het ijzersterke Weekend Lover als absolute uitschieter. Ik vatte hen ter plekke oneerbiedig samen als powerwijven met engelenstemmen, en dat vat hen perfect samen. Ze wonnen niet toevallig De nieuwe lichting 2023, en ze staan vanaf nu in mijn spotify playlist. Heel anders dan de bands die hen vandaag voorgingen stralen zij ook heel erg uit dat ze dit gewoon plezant vinden, ze amuseren zich zichtbaar.
Terug naar de kleinere Stoot stage met Hideous. Eén single Curse was genoeg om hen op mainstage Werchter te brengen, hier doen ze het wat kleiner. Deze “supergroep” die een soort hobbyclubje is van muzikanten die in andere bands actief zijn komt in de klassiekste der lineups voor een rock band: 2 gitaren, waarvan één gecombineerd met lead zang, en daarnaast bas en drums. Het resultaat is een stevig en perfect samengaand geheel van, hoewel nog vrij jong, doorwinterde muzikanten.
Aan het net iets grotere veldje van mainstage wacht dan Jack Vamp & Castle of creep. Zij lieten zich naar eigen zeggen beïnvloeden door de groten der aarde: Prince, Bowie, Talking Heads, Marvin Gaye zelf. Of dat er echt uit komt laat ik u bij een volgende gelegenheid zelf beoordelen, ik hoorde het niet echt. Ze passen wel perfect in de stevige lineup hier in Olmen.
Weer over naar de kleinere Stoot stage, waar we als fotografen toch iéts meer ruimte kregen in de front. Daar wachtte Peuk met zangeres Nele Jansen die qua geluid en manier van zingen het midden houdt tussen Nina Hagen en Siouxsie, en zelfs een klein vleugje Anne Clark. Wat ze brengen is een stevige combinatie van rock en punk, en voor de bomvol gelopen kleine “weide” (eigenlijk de tuin achter een huis, maar daarover later meer). smaakt het duidelijk naar meer.
Dan is het tijd voor een van de 2 -voor mezelf- grotere kanonnen van de dag: Whispering Sons. Op het eerste zicht lijken zij met hun moderne variatie op postpunk niet helemaal te passen in dit kader. Maar niets is wat het lijkt: live klinken zij drie verdiepingen zwaarder dan op plaat. Om het voor de oudere newwavers onder ons samen te vatten: meer Sisters of Merci dan Joy Division. Spijtig detail: na niet eens drie volledige songs moesten wij fotografen weg, achteraf hoorden we dat dat zou zijn omdat ze een nieuw nummer zouden spelen en hun eigen cameravrouw alle kans moest hebben om dat goed te filmen. Dat we daardoor de visueel mooiste momenten niet kunnen brengen, zoals toen een van de gitaristen even overstapte naar keyboards/electrisch piano.. tja. Leg aub die allures van “internationale ster” neer, fotografen en bands hebben elkaar nodig. Het is geen éénrichtingsverkeer. De oude rotten van Noordkaap doen het jullie voor hoe het moet.
Op de Stoot stage ging het dan naar Schotland, met Gallup. Zij komen qua sound in de buurt van wat je dezer dagen wel meer hoort op Highland Games aan onze kant van de plas, al gaat het daar dan soms nóg steviger. Qua looks niet, geen kilts (of pipes) te zien hier. De “big dumb idiots” zoals ze zichzelf noemen vermorzelen het publiek, en dat smult er van.
De langverwachte afsluiter dan: Noordkaap behoeft uiteraard geen intro meer. Stijn Meuris, backstage in persoon de zachtheid en vriendelijkheid zelve (hij stelde zich in de gangen van de kleedkamer zelfs heel beleefd voor, alsof iémand hem niet zou kennen) verandert bij de eerste voet op het podium nog steeds in een béést. En je gelooft nog steeds dat hij elk woord méént dat hij zingt, dat is bij menig andere nederlandstalige zanger niet altijd het geval. Noordkaap dus, als vanouds een ongelooflijk sterke live band. Er staan even veel jaren op het podium als bij 2 of drie andere bands van vandaag samen, en dat hoor je in de kwaliteit maar zeker niet in afname van energie. Een waardige afsluiter.
< Foto’s volgen… >
Het échte afsluiten van de avond was na Noordkaap voor StuBru DJ Jeroen Delodder. Een stijlbreuk met de rest van de avond, en toch weer niet. Want hij opent met classics die zich in de rock scene bevinden, zij het dan in hedendaagse upbeat versies. Het moet tenslotte voor een gemengd publiek dansbaar zijn, want de kleine DJ Stage is ondertussen al gesloten.
< Foto’s volgen… >
Eerder op de avond vonden de fans van minder gitaren en meer beats achtereenvolgens Q-Bix, (de helft van) het duo RD-nary, Vicky Kristine uit Luxemburg die zowaar de originele Our Darness uit haar Pioneers schudde, en afsluiter Leesa. Ook hier was openen een ondankbare taak met weinig publiek, maar het liep al vrij vroeg goed vol.
< Foto’s volgen… >
Meer artikels van deze auteur:
- The Bootleg Sixties zijn better than the real deal
- Beach Festival Nieuwpoort dag 2: dit was de sfeer.
- Magnet party coverband bouwt een feestje in Hever
- De Blues van Tiny Legs Tim en Steven Troch op Parkpop
- Beach Festival Nieuwpoort dag 2: Levellers
- Gers Pardoel Try-Out in Herk-de-Stad
- Zomerse dinsdagen Hever: de gezellige zomer
- Hageland Blues & Roots Night: lokale bands, een wereldster en opkomende toppers.
- Bijzondere sfeer:Fortress in de ringoven
- Meuris in Mechelen, dat is Parkpop #2 van dit jaar
- Los Bomberos de la Luna leren Maneblussers wat ambiance is
- Bluestooth en Sixx op Zomerarena Geraardsbergen
- Onverwacht funky Bart Peeters: de laatste Parkpop van deze zomer
- Fenix rockt de Zomerse dinsdagen in Hever
- Eerste albumvoorstelling van Wilk
- Rocken, swingen en dansen in de regen met Silicon Carne in Hever
- Beach Festival Nieuwpoort dag 2: Billy Ocean
- Backseat Boppers openen de Zomerse Dinsdagen in Hever
- Ga dat zien: Ne Touche pas Burlesque!
- David Ronaldo & The Dice, Blueskanon van eigen bodem, doet De Krankhoeve (t)rillen.
Weergaven: 37