Een band die al meer dan 30 jaar samen speelt met dezelfde bezetting, eenzelfde soort muziek componeert en live speelt voor een vast en dankbaar publiek, wars van enige trend of stijl; het is vele groepen niet gegund. Wat deze band nog specialer maakt is dat er 3 leden van hetzelfde gezin in spelen (oorspronkelijk waren ze zelfs met 4). Na heel wat try outs en pogingen om een band te vormen keerden Michael Timmins en Alan Anton terug naar Toronto, Ontario in Canada in 1985 : in een omgebouwde garage zien de Cowboy Junkies het levenslicht, samen met Margo Timmins (zang), Michael Timmins (songwriter & gitaar), Peter Timmins (drums) en Alan Anton (bas) vonden ze eindelijk de juiste samenstelling om aan hun muzikale project te werken. Nog een broer, John, verliet de band nog voor het eerste album werd uitgebracht.
Een eerste album “whites off Earth now!! werd uitgebracht in 1986 en bevatte heel wat blues geïnspireerde songs. De volgende plaat “The Trinity Session” (jawel – in die tijd maakte men nog LP’s) werd opgenomen in The Church of The Wholy Trinity in 1987 en betekende meteen de doorbraak bij het grote publiek. Muziekcritici waren erg lovend voor hun unieke geluid en oa de covers “I’m so lonesome I could cry” van Hank Williams, maar vooral “Sweet Jane” van Lou Reed werden erg gesmaakt. Op dit album werkte ook Jeff Bird (gitaar, harmonica, drums) mee, sindsdien een vaste waarde in de band. Ook in de latere albums hoor je hun typische mix van blues, folk, jazz, country and rock gecombineerd met de diepe melancholische stem van Margo. Ondertussen zijn de Cowboy Junkies een begrip in het alternatieve genre. Vandaag kwamen ze hun nieuwe album “all that reckoning” voorstellen voor een uitverkocht Depot te Leuven. Ook vooraan staan stoeltjes opgesteld, wat duidelijk maakt dat dit een intiem luisterconcert wordt.
De band betreedt het podium en zal de rest van het optreden niet van plaats veranderen, Margo – met witte haardos- wordt zoals gewoonlijk geflankeerd door een tuil bloemen en een tas thee en zet samen met de bassist het openingsnummer van de nieuwe CD in (ondertussen zijn we dus in het CD tijdperk beland) “all that reckoning – part 1” en zingt “I once slept with my arms around you, my legs once bound you and I’d wake with my heart so full of you”. Het klinkt zo mooi dat ik haast vergeet dat ik slechts de eerste 3 songs vooraan foto’s mag nemen. Het is de eerste keer dat ik ze live zie, ik ken vooral hun Trinity Session CD en enkele andere songs, maar het is meteen raak. Songs over liefde, relaties, afscheid, verlies, ouderdom zijn vaste rubriek in hun repertoire; het klinkt allesbehalve hip en toch zit hier een wat ouder publiek braaf te luisteren naar een concert netjes opgedeeld in 2 stukken : één met vele songs uit het nieuwe album, met maar liefst 25 minuten pauze tot een 2de deel waarin Margo beloofde om ook “Sweet Jane” te spelen. “Sing me a song”, “the things we do to each other” en het prachtige “when we arrive” (die openingszin “welcome, to the age of dissolution, to the days of death and anger” met een heerlijke gitaarrif erbij) volgen na elkaar. Na “Southern rain” herkent ook het publiek “200 more miles” (uit de Trinity Sessions). Met “missing children”, “mountain stream” en het 2de up tempo deel van “all that reckoning” gaan ze de pauze in.
In deel 2 keren ze even terug naar hun allereerste album met “Shining Moon” van Lightning Hopkins en “cause cheap is how I feel”. De mandoline wordt bovengehaald in de countryballade “escape is so simple” (The Caution Horses), om dan even stevig te rocken in “3rd crusade” (uit de Nomad series). Nou ja, stevig rocken is hier misschien wat overdreven, want geen enkel noot in hun repertoire klinkt overbodig. Tijd voor wat akoestisch werk met een Neil Young tribute in “tired eyes” waar ze toch een sneer verkoopt aan haar “fellow Canadian”, want volgens Margo mag hij dan wel Canadees zijn, de laatste 50 jaren van zijn leven woonde hij meer in The United States of America. Voilà, dat is ook weer gezegd. “Lungs” van Townes Van Zandt klinkt heerlijk, “don’t wanna see your shining teeth no more..I don’t want to see your burnt out empty eyes” klinkt vlijmscherp in “shining teeth” (all that reckoning), en ik geniet van “just wanna see” (lay it down) met heerlijk gitaarspel van songwriter Michael. Het toetje moet nog komen, ditmaal met een wat vreemde intro, maar dan herkennen we de onmiskenbare tonen van “Sweet Jane” van wijlen Lou Reed, de cover die hen wereldfaam opleverde.
“Murder, tonight in the trailer park” klinkt erg sinister in tegenstelling tot het zachte melancholische “Blue Moon” (The Trinity Session) dat iedereen kan meezingen. Eindigen doen ze met een schitterende versie van “Five Years” van ook al wijlen David Bowie en een ode aan Patsy Cline in “after midnight”. Sommige groten de aarde vertoeven reeds in de eeuwige jachtvelden, maar deze vijftigers kunnen nog even mee met hun tijd. Ik kocht meteen het nieuwe album aan en neem mij voor om ook eens naar hun andere songs te luisteren. Dit was in vele opzichten veel meer dan een geslaagd optreden, maar zeker ook een oproep tot muzikanten om inhoud boven vorm te laten primeren in hun oeuvre.
tekst en foto’s : Raf Degeest voor Atelier32.
Meer artikels van deze auteur:
- The Waterboys @ De Roma
- NITS ~ al meer dan 40 jaar eigenzinnige pop “from the Dutch mountains”
- De dode hond in (Het Narrenschip) Uw kelder
- Pilod & Paradise @ Trix
- Les Négresses Vertes 30 jaar na release Mlah! weer op de planken
- Neil & Liam Finn @ Het Depot : a family affair.
- Red Zebra & Fischer-Z @ De Roma
- Linde + Marble Sounds : warme en krachtige geluiden uit Het Depot
- Dead Can Dance : music for sensitive souls.
- Mogwai @ Ancienne Belgique
- Swing Wespelaar 2019
- (Ge)Varenwinkelfestival 2017 day one
- (Ge)Varenwinkelfestival 2017 day two
- Hageland Blues & Roots Night 2018
- Raf Degeest
- Fornet & Nordmann : postpunk & jazzrock @ Het Depot
- Swing Wespelaar editie 2021
- Swing Wespelaar Friday 17th August 2018
- Swing Wespelaar Blues Festival Sunday August 19th 2018
- ALLEZ ALLEZ na 35 jaar weer op het podium
Weergaven: 64