Read Time:3 Minute, 57 Second
Nits, actief sinds 1974 – in muziekgeschiedenis is dat een prehistorisch gegeven – bracht vorig jaar weerom een plaat, excuseer, een CD uit, getiteld “angst” – en dat moet exemplaar 33 zijn als we goed geteld hebben ! ! – welke band doet hen dat na ? En opnieuw worden de concertzalen en clubs afgeschuimd om deze nieuwe parel uit Nederland voor te stellen aan hun trouw publiek.
Een opsomming maken van hun meer dan 40 jarige carrière is onbegonnen werk, maar toch is duidelijk dat hun bekendste werk dateert uit de jaren 80, de helft van hun setlist beslaat dan ook die periode. Ontstaan in het studentenmilieu in 1974, duurde het toch meer dan 4 jaar voor ze een eerste album (Tent) konden uitbrengen. Vrij snel daarna nam Robert Jan Stips de plaats van Alex Roelofs aan de toetsen over; ze huurden een kleine gymzaal in Amsterdam als repetitie ruimte (later de De Werf studio) en timmerden verder aan hun eigenzinnige weg. De producties in de jaren 80 plaatsten hen dan uiteindelijk op de popkaart : Omsk (1983) die hun eerste Edison opleverde, Adieu, sweet Bahnhof (1984), Henk (1986) en natuurlijk in the Dutch mountains (1987) met de gelijknamige hit die iedereen herkent en die een 2de Edison binnenrijfde. De reeks werd afgesloten met de live dubbel LP Urk, nog steeds een parel van een Live registratie.
In de jaren 90 volgden dan Giant Normal Dwarf (1990) met een 3de Edison, en Ting (1992), een Oosters klinkende minimalistische CD met een beperkt instrumentarium : bekkens, pauken en een piano. Martin Bakker (ex Gruppo Sportivo) en Peter Meuris (ex – Tapes) vervoegden de groep als gastmuzikanten. Een juweeltje in de pophistoriek. Daarna volgde een samenwerking met het Radio Symfonie Orkest, de CD Da Da Da (1994) voor het eerst ook in de USA uitgebracht, optredens samen met Freek De Jonge waar ze liedjes brachten van Neerlands Hoop.
Exit Robert Jan Stips, Martin Bakker en Peter Meuris om weer hun eigen weg te gaan, waarop Henk Hofstede en Rob Kloet nog samen Alankomaat (1998) en Wool (2000) op de markt gooiden. Naar aanleiding van hun 30 jarig bestaan vervoegde Robert Jan Stips weer de band en sindsdien volgden nog vele andere CD’s zoals Les Nuits (2005), toen zag ik ze voor de eerste keer live in de pas vernieuwde Mechelse stadsschouwburg, voor 2/3 uitverkocht, maar een fantastisch en bezielend en intimistisch optreden met vele nummers uit nogmaals een parel van een album.
Wil je een gedetailleerde beschrijving van hun band bezetting en uitgaven van alle CD’s, nevenprojecten en verzamelaars; neem dan een kijkje op hun website http://index.huwww.nits.nl/nits/index.html
Maar dit jaar inn april stonden ze dus op de planken van de prestigieuze en renoverende muziektempel van Brussel : de Ancienne Belgique (nota bene ook een zaal die dateert vanuit de jaren 70); de theater opstelling zit zowat voor 95% vol met Nits fans – de meesten op rijpere leeftijd – en stipt 20u betreedt het huidige trio Henk, Robert Jan en Rob het podium en zetten in met een nieuw nummer. Hun nieuwe CD Angst is gebaseerd op verhalen van Henk’s moeder over haar wedervaren tijdens Wereldoorlog II en de daaropvolgende jaren. Zoals steeds geeft Henk tekst en uitleg bij de meeste van zijn songs en het publiek luistert braaf en geboeid. Volgen dan nog het prachtige Les Nuits, JOS Days, Soap Bubble Box, Nescio, Yellow Socks, Home before dark, along a German river (met een geweldige drum outro inclusief uitstervende belichting), en dan is het tijd voor een pauze. De heren zijn al op leeftijd, weet je wel. Na de pauze herkennen we oa Breitner on a Kreidler, Cow with Spleen, Sketches of Spain, two sisters, het grandiose cars are cars (uit Ting), a touch of Henry Moore, Port of Amsterdam (inclusief grote trom) om na een eerste staande ovatie even van het podium te verdwijnen en terug te komen voor Zündapp nach Oberheim en Giant Normal Dwarf. Om de spanning er in te houden herhalen ze hun verdwijntruc en brengen dan nog Adieu sweet Bahnhof en dan zetten de drumsticks van Rob het overbekende in the Dutch mountains in als apotheose. Het publiek wordt een laatste keer uitgewuifd met een 2de staande ovatie.
Onnodig te zeggen dat iedereen enorm genoot van al deze intimistische pareltjes, een heerlijk alternatief voor de duizend en één hype “nieuwe” muziekstijlen die onze wereld rijk zijn. Deze Nits doen al 40 jaar hun eigenzinnig ding, creëren schilderijtjes van songs begeleid door minimalistische noten met de typische nasale stem van Henk; en treden live op met kunstzinnige creaties opgesteld tussen de instrumenten met een passende zuinige lichtshow. Less is more is hun handelsmerk. See you back soon !
Tekst & Foto’s : Raf Degeest voor Atelier32
Meer artikels van deze auteur:
- (Ge)Varenwinkelfestival 2017 day one
- Cowboy Junkies : from “Trinity Session” to “all that reckoning”
- Red Zebra & Fischer-Z @ De Roma
- Neil & Liam Finn @ Het Depot : a family affair.
- We Stood Like Kings @ Filmhuis Mechelen
- (Ge)Varenwinkelfestival 2017 day two
- De dode hond in (Het Narrenschip) Uw kelder
- Swing Wespelaar editie 2021
- ALLEZ ALLEZ na 35 jaar weer op het podium
- The Waterboys @ De Roma
- Fornet & Nordmann : postpunk & jazzrock @ Het Depot
- Linde + Marble Sounds : warme en krachtige geluiden uit Het Depot
- Swing Wespelaar Friday 17th August 2018
- Pilod & Paradise @ Trix
- Dead Can Dance : music for sensitive souls.
- Les Négresses Vertes 30 jaar na release Mlah! weer op de planken
- Swing Wespelaar 2019
- Mogwai @ Ancienne Belgique
- Hageland Blues & Roots Night 2018
- We stood like Kings plays postrock @ Filmhuis Mechelen
Weergaven: 174