Read Time:6 Minute, 5 Second
Stef Paglia Trio

Hageland Blues ontstond in 2003 aan de toog van Meensel Kermis, waar bluesliefhebbers het plan opvatten om een heus bluesfestival te organiseren. Dat resulteerde in een eerste editie met 2 groepen op het podium. In 2016 verhuist Meensel Blues naar GC De Roos en wordt Hageland Blues, dit jaar dus toe aan zijn 3de editie. Nog steeds opteren de organisatoren voor kleinschaligheid en de “bruine kroeg sfeer”. Opzet volbracht, dat stelde ik al vast tijdens de vorige editie. Dit indoor event wordt ook als de opener van het Belgisch Bluesfestival beschouwd.

Dit jaar stonden er 5 steengoede bands op de affiche : Tensfield (B), Stef Paglia Trio (B), Hoodoo Monks (NL), Ghalia & Mama’s Boys (US, B) en Guy Verlinde & The Mighty Gators (B).

Tensfield

TENSFIELD is Raffe Claes (gitaar, vocals), Geert Zonderman (bass), Koen Geudens (keys) en Jurgen Moelans (drums), 4 gedreven muzikanten uit het Leuvense die in 2013 van start gaan als bluesband met jazz, funk, rock en fusion invloeden. Dat resulteert in hun debuutalbum “Freeze the clock” (nov 2016), datzelfde jaar stonden ze ook nog in de finale van Belgian Blues Challenge. Momenteel toeren ze langs verschillende podia, op Hageland Blues hoorde ik een zeer toegankelijke en vlotte bluessound met karakter. Een ideale opwarmer voor dit indoor festival.

Tensfield
Tensfield
Tensfield
Tensfield

STEF PAGLIA TRIO dan. Stef zagen we vorige zomer ook al aan het werk op het (ge)Varenwinkel Blues Festival te Herselt als gitarist van The Bluesbones. Als sinds zijn 12 jaar speelt hij gitaar, aangespoord door zijn vader, en daar heeft niemand al spijt van gekregen ;-). De man heeft zichtbaar talent. Momenteel timmert hij aan zijn eigen weg en richtte dus dit trio op met Joel Purkess (drums, Canada, Mason Rack Band) en Geert Schurmans (bass, The Scabs) en schrijven ze songs voor hun debuut CD. Ik kijk er al naar uit, want was erg gecharmeerd door hun vette groovy bluessound met opvallend sterk gitaarspel ondersteund door een stevige ritmesectie. Ter ere aan zijn overleden vader speelde hij ook nog een mooi instrumentaaltje dat me even deed denken aan Albatross van Fleetwood Mac. Een aanrader en mijn favoriete band van dit festival.

Stef Paglia Trio
Stef Paglia Trio
Stef Paglia Trio

En dan was het tijd voor de eerste “buitenlandse” band, nl de HOODOO MONKS (NL), een upcoming band met veel ambiance. Zanger Erik Van Tilburg speelde voordien 15 jaar lang de drums  bij The Vibrones en The Hummingbirds en schakelde over naar de mondharmonica. En dat doet hij met verve. Aanvankelijk was dit een duo samen met Benito Berndsen / Benito Burnette (gitaar), maar sinds de komst van Peter van den Zanden / Pit Maypole (drums) komt er zowaar stoom uit de groep. Ze brachten in 2017 “Blues of The Legends” uit en spelen heerlijke Chicago blues met veel energie. Het publiek lustte er wat van en genoten van de ambiance en ritme tijdens hun set. Bisnummers werden vanwege tijdsgebrek en een strak speelschema door de organisatie niet toegelaten, tot groot jolijt van het publiek 🙂 Wordt zeker vervolgd !

Hoodoo Monks
Hoodoo Monks
Hoodoo Monks

Een mooi voorbeeld van een Europese – Amerikaanse bluessamenwerking is GHALIA & THE MAMA’s BOYS. Ghalia Vauthier is een singer – songwriter uit Brussel, deed daar ervaring op als straatmuzikant voor ze besloot naar de USA te trekken. Daar speelde ze eerst samen met Ghalia & The Napthalins en met Voodoo Casino (met wie ze ook een CD uitbracht in 2016).

In St Louis ontmoet ze de band Johnny Mastro & The Mama’s Boys, hun samenwerking verloopt dusdanig goed dat ze een CD uitbrengen in 2017 “Let the demons out”, een heerlijke bluesrock plaat met stevig groovy gitaarwerk en mondharmonica. Echt vet live op het podium 🙂 met een ravissante Ghalia in strak pakje. Het oog wil soms ook wat. Pompend gitaarwerk, boogie en ballades wisselden elkaar vlot af, met een speciale vermelding van een aanstekelijk “hiccup boogie” waar ze naar het einde van het nummer ogenschijnlijk steeds meer beneveld geraakt door de alcohol en meer gehik dan gezang is te horen. Erg leuk nummer. Wij hopen dat de samenwerking met Johnny Mastro, Smokehouse Brown, Dean Zucherro en Christophe Gaillot nog meer van dat fraais oplevert !

Ghalia & The Mama’s Boys
Ghalia & The Mama’s Boys
Ghalia & The Mama’s Boys
Ghalia & The Mama’s Boys
Ghalia & The Mama’s Boys

En dan tijd voor de afsluiter, nl GUY VERLINDE & THE MIGHTY GATORS. Guy Verlinde, net 42 geworden, is afkomstig uit West Vlaanderen en dat hoor je ook aan zijn Engels 😉 Hij begon al op z’n 25 bij Mo’Rice als harmonica speler, sterk beïnvloed door de muziek van Sonny Boy Williamson II en won in 2011 The Belgian Blues Challenge. Met zijn begeleidingsband “The Mighty Gators” (Stijn Bervoets – gitaar, Karl Zosel – bass, Benoit Maddens – drums) is hij al tien jaar op pad, vandaar de laatste CD “X” 10 songs celebrating 10 years. Van in het begin zit de ambiance erin en staat de zaal in vuur en vlam. Feestbeest Guy opent met “powered by the blues” en houdt de sfeer er stevig in. We onthouden zeker een prachtige versie van “ain’t no sunshine” met wat reggae erbij (jawel, ook dat kan in de blues) en later tegen het einde komen Chilly Willy – aanwezig in de zaal – en Stef Paglia het podium mee op voor een magistrale “shake your hips” van Slim Harpo; om je vingers van af te likken (tussen haakjes, de broodjes van de hamburgertent smaakte ook heel goed); helemaal uit de bol gingen we met de uitsmijter “pursuit of happiness”, een magistraal einde.

Guy Verlinde & The Mighty Gators
Guy Verlinde & The Mighty Gators
Guy Verlinde & The Mighty Gators
Guy Verlinde & The Mighty Gators
Guy Verlinde & The Mighty Gators

 

 

Rest ons nog de puike organisatie en talloze vrijwilligers te danken om alles in goede banen te leiden ! See you next time !

Verslag & foto’s : Raf Degeest

 

Stef Paglia Trio

Meer artikels van deze auteur:

About Post Author

Raf Degeest

Gepassioneerd door fotografie sinds mijn jeugd, vanaf 2008 overstap naar digitale fotografie, via cursussen en opleidingen de stap gezet naar professioneler werk. Foto's nemen is mijn creatieve uitlaatklep naast mijn maatschappelijk geëngageerd werkleven. Voorliefde voor ruwe portretten van mensen zoals ze zijn, concertfotografie (combinatie met liefde voor muziek), en het vastleggen van "everything out of the ordinary from my point of view" waarbij ik de klassieke fotografie regels het liefst aan mijn laars lap. Maar ik ben zeker niet vies van de klassieke fotografie 🙂

Bezoeken: 208

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.