Read Time:3 Minute, 50 Second
Ze hadden er rond deze tijd in 2021 al moeten staan maar toen gooide covid roet in het eten, en dus kwam The Human League terug naar De Roma. En zoals iedereen van hen verwacht was die show ijskoud en superstrak, en zetten ze daarmee de zaal in vuur en vlam. Ze deden eerder deze week ook al Le Forum in Luik aan, en de AB in Brussel. In de Roma spelen ze 2 keer, vrijdag en zaterdag.
Sinds 1977 al timmert The Human League aan de weg, en sinds Phil Oakey en zangeressen Joanne Catherall en Susan Ann Sulley in 1980 de vaste bezetting vormden zetten zij de grenzen van de New-Wave richting pop ver open zonder de voeling met de basis en de fans te verliezen. Die basis is en blijft stevige New-Wave waar de gitzwarte fans zo van houden, en de flinke geut synthpop die hun sound definieert wordt hen daarbij helemaal vergeven.
De show begint achter een semi-doorkijk doek, dat een volledig wit decor met videowall achtergrond verraadt, en zonder zanger Oakey. Bij het echte openingsnummer Love Action klinkt de stem van Oakey even twijfelend maar na enkele blikken in de coulissen, vermoedelijk naar de monitormix, is die twijfel helemaal weg en klinkt de meester vol, strak en overtuigd als altijd. Van Love Action gaat het kort naar Robert de Niro’s waiting, dat al snel naadloos over gaat in Mirror Man.
Enkele songs verder komt één van de toppers waar zowat iedereen op wacht: The Lebanon. Eén van beide keyboard speler mag daarbij van zijn verhoog komen om vooraan naast Susan Ann Sulley zijn ding te komen doen. Het publiek smult er duidelijk wel van, maar blijft ook dan nog opvallend stil. Dit is geen meezing-publiek.
Susan-Ann neemt dan uitgebreid de tijd om het aanwezige publiek te bedanken voor het geduld, na de afgelaste shows 3 jaar geleden, en kondigt de volgende song aan als “we have our own song”. Met “our” bedoelt ze zichzelf en Joanne Catherall natuurlijk, ze mogen het op One man in my heart even zonder Phil Oakey doen. Waarna zij beiden mogen rusten en hij alleen terugkomt voor The Path of Least Resistance.
Voor de klassieker Empire State Human is het podium opnieuw compleet, met een prominente rol voor beide keyboard spelers op de zo typische keytars. Opvallend daarbij is dat Phil Oakey tot halfweg de song nergens te bespeuren is, maar wel te horen. Op Soundtrack to a Generation wordt duidelijk waarom hij de lead zanger is en de twee dames eerder backing: zij klinken allebei onzeker en onzuiver. Niemand van de fans maalt er om, uiteraard.
Ook Open Your Heart kan, hoewel er veel enthousiasme is, nog steeds geen neiging tot massaal meezingen ontlokken bij de propvolle Roma. Het enthousiasme bij dit publiek uit zich enkel aan het einde van de songs vocaal. Wat wel lukt: in regie van Joanne en Susan Ann ritmisch handen klappen op The Sound of the Crowd. Daarmee is het enthousiasme toch wat zichtbaarder geworden, en daarna wordt op Tell me When opvallend uitbundiger gedanst dan tijdens de voorgaande songs.
Om het publiek echt luid te krijgen is die ene song nodig, die waarvoor iedereen The Human League kent, ook wie geen fan is: Don’t You Want Me wordt luidkeels meegezongen door iedereen, in die mate zelfs dat Phil Oakey zich laat verleiden tot zwijgen en de micro naar het publiek richten. Een korte onderbreking van het superstrakke zowaar. Voor de gelegenheid is de song ook veel zwaarder gemaakt in de bassen, een soort van club versie zeg maar. Het lijkt er even op dat dit het einde van de show is, maar dat is het uiteraard niet, zoals het eerste einde nooit echt het einde van een concert is.
En dus gaan ze nog heel even door. Wie dan die absolute klapper voor de fans Being Boiled verwachtte kwam bedrogen uit: die werd het verrassend genoeg niet. Wat we wel krijgen is Good-bye Bad times en om echt af te sluiten Together in Electric Dreams. Klokslag 22u zit het er op en mag de schitterende DJ van De Roma het in de foyer over nemen met meer New-Wave.
Een avond The Human League samenvatten kan heel kort in enkele trefwoorden: super strak, ijskoud maar toch zinderend, en kort: 90 minuten is echt te weinig voor een band die zo lang aan de top in zijn genre staat. En voor deze fan ontbrak toch écht wel Being Boiled.
https://www.thehumanleague.co.uk
Meer artikels van deze auteur:
- David Ronaldo & The Dice, Blueskanon van eigen bodem, doet De Krankhoeve (t)rillen.
- Gers Pardoel Try-Out in Herk-de-Stad
- Meuris in Mechelen, dat is Parkpop #2 van dit jaar
- Beach Festival Nieuwpoort dag 2: Levellers
- Olivia Trappeniers aka OT vermurwt de Botanique
- The Bootleg Sixties zijn better than the real deal
- Los Bomberos de la Luna leren Maneblussers wat ambiance is
- Backseat Boppers openen de Zomerse Dinsdagen in Hever
- Sold-Out sluit de Zomerse Dinsdagen af met een feestje
- 40 years The Scabs (try-out)
- Magnet party coverband bouwt een feestje in Hever
- Rocken, swingen en dansen in de regen met Silicon Carne in Hever
- Eerste albumvoorstelling van Wilk
- De Blues van Tiny Legs Tim en Steven Troch op Parkpop
- Ga dat zien: Ne Touche pas Burlesque!
- Buscemi ft. Squadra Bossa trapt Parkpop Mechelen op gang
- Beach Festival Nieuwpoort dag 2: Starsailor
- Bluestooth en Sixx op Zomerarena Geraardsbergen
- The Game of Tau: 2 Step in Theatrium Mechelen
- Zo was Rock Olmen, dag 1: jong geweld en gevestigde waarden.
Weergaven: 28