Read Time:3 Minute, 54 Second
Er zijn zo van die dagen dat je mooie ontdekkingen doet die aan de weg timmeren. Jeane Flo is er zo eentje. Zo ging ondergetekende op een mooie dinsdag avond, zoals elke week in juli, naar de gezellige Heverse dinsdagen (meer daarover in oudere artikels op dit platform) waar die week de Belpopband zou optreden, met in het voorprogramma een korte acoustische set van een nieuw bandje met eigen muziek. Jeane Flo dus. Dat klonk zo goed dat er wel even moest nagepraat worden en meteen ook afgesproken voor de week nadien, bij een volledig concert op volle kracht. Vandaag dus, op een kleine maar mooie locatie in centrum Leuven: de Olevodroom.
Jeane Flo, dat spreek je overigens uit zoals een jeans, maar dan zonder de s en met een korte e er achteraan. Om dat toch even van de baan te hebben, want het blijkt ook moeilijk voor wie hen moet aankondigen daar in Leuven. Zangeres Heleen, die zelf ook de meeste teksten schrijft, laat het niet aan haar hart komen en zet het even recht in haar intro, om dan direct te knallen met de stevig rockende opener Breathe en verder te gaan naar Nocturnal Mind. Onmiddelijk vallen de heerlijke stem, de vette bas en de mooie sound van de echte drums op.
Ze noemen hun stijl zelf “rock met sterke funk invloeden”, en met de sterke ritmesectie van bassist Noah en Catherine op drums is het gedeelte funk zeker geen overdrijving. Ik zou bijna zweren dat ik een productie van Nile Rodgers hoor, zo funky is het. Voor het deel rock zorgt dan natuurlijk Maxime op gitaar, daarin gesteund door de keyboards van Lucas die vlot in rock, pop en funk mee gaan. De twee laatsten doen dat ook in de Belpopband, vandaar dus de link tussen beide bands.
Dat het muzikaal ook wat intiemer kan bewijzen ze dan met Intimacy, waar nog eens blijkt met hoeveel gevoel in inleving Heleen staat te zingen. Dit kan bijna enkel op eigen teksten, en dat blijkt hier heel duidelijk. Zij weet met haar bij momenten dromerige stem en veel beweging elk woord met passie over te brengen op het publiek dat in deze mooie maar kleine en dus intieme setting bijna letterlijk aan haar lippen hangt.
En dan mag het opnieuw wat steviger, met het funky Scars, door Heleen omschreven als de absolute heartbreak. Hard, maar vooral hartverscheurend klinkt het, het publiek kan niet anders dan de pijn voelen. Van daaruit gaat het verder met In with you en dan Hunter, dat nog best te omschrijven valt als mid-tempo funk.
Dan weer naar meer echte rock met Parallel Universe, na een vriendelijke verwittiging om daarvoor misschien toch even gebruik te maken van de gratis te verkrijgen oordopjes. Na een rustige intro mag de gitarist hier laten horen dat ook hij een geweldige muzikant is. Het geheel klinkt zo vet en gebalanceerd dat zelfs de naam Blue Blot door mijn hoofd flitst. Héél binnenkort komt trouwens de eerste single officieel uit, volg dat op!
Sick verrast dan weer met een heel rustig begin om dan over te gaan naar heel veel passie, vooral in de zang maar ook in de opnieuw heel aanwezige bas en drums, en heel rustig te eindigen in een mooi samenspel van alleen zang en keyboards. Een song waarin elk lid van de band zijn/haar moment de gloire krijgt dus. Het gaat dan over in Numb, een song geschreven tijdens covid en door zangeres Heleen omschreven als de uitdrukking van “gevoelloosheid met op het einde een beetje hoop”. De inleving waarmee dit gebracht wordt maakt opnieuw zichtbaar dat zij zelf schrijft en dus voelt wat ze zingt. Sterk.
Het gaat daarna verder met opeenvolgens Exit en het funky swingende Stronger Blood, waarvoor bij de laatste een minimale inspanning wordt gevraagd om het wel heel ingewikkelde refrein meet te zingen dat bestaat uit de woorden oe oe oe oe oe. Afsluiten doen ze met Losing our minds, waarin voor een laatste keer Catherine en Noah op de zo sterke bas en drums mogen laten wat ze kunnen. Ik hoor er bij momenten de Gap Band in. Het hoogtepunt in deze laatste is zeker de drumsolo van Catherine.
Samenvatten is zelden zo eenvoudig geweest: ga Jeane Flo zien zodra je de kans hebt, nu je nog de kans hebt. Want dit is echt goed, en het kan niet anders dan dat ze binnenkort dit soort kleine settings ontgroeien. En schaf die single aan zodra ze uitkomt!
https://www.30cc.be/olevodroom
(*) met excuses voor de vaak oranje foto’s, dat was doorheen het grootste deel van de set de enige aanwezige kleur in het licht.
Meer artikels van deze auteur:
- Fenix rockt de Zomerse dinsdagen in Hever
- Onverwacht funky Bart Peeters: de laatste Parkpop van deze zomer
- Hageland Blues & Roots Night: lokale bands, een wereldster en opkomende toppers.
- Zo was Rock Olmen, dag 1: jong geweld en gevestigde waarden.
- Meuris in Mechelen, dat is Parkpop #2 van dit jaar
- Beach Festival Nieuwpoort dag 2: Levellers
- Beach Festival Nieuwpoort dag 2: dit was de sfeer.
- Night of Allure, de edele kunst van Burlesque
- Bijzondere sfeer:Fortress in de ringoven
- 40 years The Scabs (try-out)
- Magnet party coverband bouwt een feestje in Hever
- David Ronaldo & The Dice, Blueskanon van eigen bodem, doet De Krankhoeve (t)rillen.
- De Blues van Tiny Legs Tim en Steven Troch op Parkpop
- Zomerse dinsdagen Hever: de gezellige zomer
- Los Bomberos de la Luna leren Maneblussers wat ambiance is
- The Game of Tau: 2 Step in Theatrium Mechelen
- Gers Pardoel Try-Out in Herk-de-Stad
- Eerste albumvoorstelling van Wilk
- Rocken, swingen en dansen in de regen met Silicon Carne in Hever
- Backseat Boppers openen de Zomerse Dinsdagen in Hever
Weergaven: 97
(H)eerlijke nieuwe band die zeker het volgen waard is!