Read Time:5 Minute, 38 Second
In 2006 grepen Jan Paternoster en Dries Van Dijck net naast de gouden medaille op Humo’s Rock Rally. Hoewel ze op de tweede plaats kwamen te staan hebben ze sindsdien een mooie carrière opgebouwd. Inmiddels heeft het duo vijf albums op hun naam staan en vele hits zoals doorbraaksingle I Think I Like You en het recente Tattooed Smiles. De mannen van Black Box Revelation stonden al op zo goed als elk festival in België, maar deze week spelen ze maar liefst drie thuismatchen. Wij waren aanwezig op het eerste uitverkochte optreden in het Depot en we kunnen u zeggen dat er enorm veel doelpunten gescoord zijn.
Tattooed Smiles
Zanger-gitarist Jan Paternoster en drummer Dries Van Dijck veroverden lang geleden al een plek in het koppeloton van de alternatieve rock, maar Tattooed Smiles is hun eerste démarrage. Die laatste song is eveneens de titelsong van het meest recente album.
‘Tattooed Smiles’ is de langspeler die Jan Paternoster en Dries Van Dijck enkel hier en nu konden schrijven. Daarbij verloren ze uiteraard hun onnavolgbare sound en gevoel voor old-school Amerikaanse blues niet uit het oog!
Met de recente plaat bewijst het duo eens te meer hun muzikale veelzijdigheid door samenwerkingen met onder andere Roméo Elvis en Seasick Steve. Op deze plaat kregen we dan ook een veel doordachtere en persoonlijkere Black Box Revelation te horen dan voordien.
‘Tattooed Smiles‘ werd een krachtige en emotionele plaat waardoor nummer vijf misschien wel de beste Black Box Revelation-plaat tot nu toe is. En omdat ze op deze lp opener zijn dan vroeger, vindt Van Dijck het ‘mogelijk’ zelfs de rauwste. Een plaat die de Brusselaars met veel enthousiasme op het Leuvense publiek loslaten.
De aftrap, zoals gewoonlijk
Een paar tellen na negen betraden de mannen van Black Box Revelation het podium.
“Shiiiit zeg, we gaan zo hard feesten”, kraaide de kopman na een minuut of tien. Maar daarvoor was het ook al prijs: niet wetende wat hen te wachten stond, begonnen ze met Kick The Habit. Het openingsnummer klonk zwoel, nachtelijk en repetitief. Die break was slim, en de voorman friemelde en twangde wat af op zijn gitaar!
Onverwoestbaar
Built To Last was catchy as hell. We menen trouwens te weten dat die song ondermeer over waardig ouder worden gaat: ‘t Is waar, Paternoster en Van Dijck worden stilletjes aan wat ouder, maar op een podium zijn ze nog altijd jong als veulens.
Damned Body
We hoorden ergens nog een fantastisch en Talking Heads-achtig tussenstuk, en de uitstekende mix van stonerrock-riffs en falsetstemmetjes dat we in het meesterlijke Damned Body terugvonden.
Het strijdlied
Meezinger Gloria diende slechts als opwarming voor War horse met dat machtige, en naar The Velvet Undergrounds I’m Waiting For The Man verwijzende pianogetokkel. Met een leger zo groot als het uitverkochte Depot werd er als een moedig bataljon uit volle borst over het strijdpaard gezongen/gebruld. Als overduidelijk de publiekslieveling, bleven de drie het refrein maar herhalen en herhalen en herhalen.
Adempauze
Met Never Alone/Always Together bereikten we een ander soort hoogtepunt en kwamen we even op adem om daarna weer los te gaan.
Zachtjes omvergeblazen
De blues-invloeden die we soms te horen kregen vielen helemaal op zijn plaats wanneer Paternoster het ruwe element in zijn stem verving door iets zachters. Het ingetogen begin van Blown Away was hier een prachtig voorbeeld van. Niet alleen de teksten op het nieuwe album zijn persoonlijker, ook op het podium gaf de zanger een nieuwe kant van zichzelf weer.
De illegale climax
Paternoster bleef er refreintjes aan breien met het ultra-enthousiaste publiek en het dak ging er helemaal af wanneer Tattooed Smiles werd ingezet. De Brusselaar merkte op dat de hoeveelheid plezier bijna illegaal was. De snelheid waarmee er naar een climax werd gewerkt was enorm, en deze verviel ook weer snel wanneer de rustige nummers aanbraken.
Zelfverzekerd onder spanning
De sfeer zat er al van het begin in en wat later werd er al weer stevig meegezongen met High On A Wire. Jan Paternoster merkte zelf op dat het al zeer goed ging en dat konden we alleen maar beamen.
“High voltage man kisses night to bring the light to/ Seeking eeee-lec-tri-ci-teeeeeeeeeeeeeeee”
Captain Beefheart was ongeveer even jong toen hij de evergreen ‘Electricity’ opnam. High On A Wire was de eerste gelijkaardige electroshock die Paternoster en Van Dijck loslieten op het energierijke Depot.
… en toen ging de tent plat
Het enthousiasme werd voor het laatst uitgewisseld tussen band en publiek tijdens I think I like you, waarbij niemand zich nog in hield. Het nummer vonkte als een prille liefde die je altijd maar opnieuw wil beleven.
Waar we ons daarnet bijna illegaal amuseerden, waren we op dat moment allemaal medeplichtig aan de afbraak van het Depot. De Brusselaars hebben de muzikale tempel figuurlijk met de grond gelijk gemaakt.
Tot zover de dark side van Black Box Revelation…
Energierijker dan ooit
Black Box Revelation bracht een krachtige show vol met energie en enthousiasme. Hoe levendiger de band, hoe meer het publiek ging zingen (lees: roepen), wat er dan weer voor zorgde dat de mannen zelf ook energieker werden. Paternoster en van Dijck gaven vroeger ook al deze energieke shows, maar wat er nu anders was, was de stem van Paternoster. Zijn zang was beter dan ooit en de frontman viel ook niet zonder stem naar het einde toe.
Jan Paternoster wist het Depot te vullen met zijn stem en er tien minuten later het dak al af te blazen. Dat is niet iets dat iedere band zomaar doet.
“Live is like a black box of chocolates: you never know what you gonna get but it might be a revelation”.
Het volledige optreden beschrijven met een nummer van Black Box Revelation? Blown away. Nee, van The Black Box Revelation, daar kregen wij gewoon maar niet genoeg van!
The band:
Jan Paternoster: Vocals, Guitar
Dries Van Dijck: Drums
Jasper Morel: Guitar, Keys
The setlist:
| Kick the Habit | Built to Last | Gravity Blues | Damned Body | Bur-Bearing Heart | Gloria | War Horse | Never Alone / Always Together | Blown Away | Yellow Belly | Tattooed Smiles | Do I Know You | High on a Wire | I Think I Like You | Sealed With Thorns | Love Licks | Set Your Head on Fire
Tekst: Bart Heleven
Foto’s: Bart Heleven
Meer artikels van deze auteur:
- Black Box Revelation in Het Depot – Een nieuwe muziekdoos
- Jasper Steverlinck in het depot – Is there still life on mars?
- Anna Rune warmt op voor energierijke Nederlandstalige rock met De Mens – Engie Parkies
- Milo Meskens in Het Depot – A “new beginning” for a rising star
- Esther & Fatou in Het Depot – Een thuismatch “Until Dawn’
- Gavin James in Het Depot – The story of a “Book of love”
- Eagle-Eye Cherry in Het Depot – Streets back to Leuven
- Dotan in Het Depot – Hungry to come back home
- Daan in Het Depot – “Sorry, we hebben er teveel goesting in, dankjewel voor je begrip”
- Mike & the Mechanics: Het vervolg van hobbyband Genesis
- Kim Wilde in Het Depot – Comeback of the Wilde side
- One day there was Asaf Avidan in Het Depot
- Gary Numan in het depot – De verrijzenis van een new wave legende
- Heather Nova in Het Depot – Nostalgie uit de jaren 90
- KT Tunstall in Het Depot – Suddenly we see her again
- Soul Asylum in Het Depot – Hurry Up And Wait
- LEGENDS of ROCK Tribute Festival XL in de Limburghal
- Matt Simons in Het Depot – No one can do it better
- Tout Va Bien – “Wie heeft er hier allemaal een kater?” – OpeningsUUR KULTUUR
Weergaven: 340