Read Time:4 Minute, 44 Second
In 2006 grepen Jan Paternoster en Dries Van Dijck net naast de gouden medaille op Humo’s Rock Rally. Hoewel ze op de tweede plaats kwamen te staan hebben ze sindsdien een mooie carrière opgebouwd. Inmiddels heeft het duo zes albums op hun naam staan en vele hits zoals doorbraaksingle I Think I Like You en het recente Wrecking Bed Posts. De mannen van Black Box Revelation stonden al op zo goed als elk festival in België, maar deze week spelen ze maar liefst vijf thuismatchen. Wij waren aanwezig op het eerste uitverkochte optreden in het Depot en we kunnen u zeggen dat er enorm veel doelpunten gescoord zijn.
In het huis van de Belgische muziek behoort Black Box Revelation intussen al enkele jaren tot het vaste meubilair. Jan Paternoster en Dries Van Dijck blijken na al die jaren nog steeds een onafscheidelijk muzikaal duo en eerder dit jaar verwenden ze zichzelf en hun fans met hun zesde studioalbum Poetic Rivals. Dezelfde rock zoals we gewoon zijn, maar nog steeds vernieuwend genoeg om te boeien. Het was die plaat die dan ook de hoofdrol kreeg gisterenavond in Het Depot: liefst zeven nummers van hun nieuwste worp mocht het publiek live aanschouwen.
Ratmosphere
Maar eerst werd de zaal wel heer erg aangenaam verrast door het voorprogramma Ratmosphere. Een band uit Brugge die al mee op tour mocht met Warhaus, Balthazar en Jaguar Jaguar. Bovendien sleepten ze ook de overwinning in de wacht bij Sound Track 2019. Volledig terecht, zo blijkt. De band speelde gisterenavond alsof zij het waren die de avond gingen afsluiten en bracht singles als “No More Pain” of “Long Time” heerlijk knallend.
Nummer na nummer zag het publiek de livereputatie van de groep met bewonderende ogen en knikkende hoofden groeien. Zangeres-gitarist Jente Neels en basgitarist Fieke Soete gaven elke solo alles wat ze in zich hadden en deden daardoor soms denken aan het enthousiasme van boygenius.
Het is nu wachten op de eerste plaat van het kwartet, die hopelijk voor hen het succes met zich mee zal dragen dat het verdient.
Geoliede machine
Het publiek was in ieder geval meer dan opgewarmd voor Paternoster en co, en met “Heads or Tails” ging de temperatuur nog meer de hoogte in. Het werd van het begin duidelijk dat het vaste meubilair eigenlijk gewoon een geoliede machine is. Tijdens “Tattooed Smiles” werden de eerste gitaarriffs meegebruld, gingen de de wijsvingers en pinken omhoog en werd er gejuicht voor een gitaarsolo. “Gravity Blues” bewees nog maar eens wat voor een ongelooflijke drummer Dries Van Dijck is. De machine kwam erg makkelijk en zonder problemen op gang en de klassieke rockshow die we voorgeschoteld kregen verveelde allesbehalve.
Jan Paternoster weet als geen ander het publiek op zijn hand te krijgen en er op die manier een echte show van te maken. “War Horse” liet hij uiteraard meebrullen door Het Depot en wanneer de frontman gek wordt, wordt het publiek gek. Een bijna apocalyptisch einde van “Blown Away” blies ons letterlijk weg. Er leek geen einde te komen aan een ongelooflijk harde, rockende en krachtige outro die werd uitgesponnen tot in het oneindige riffheelal.
De springsessies
Na al dat vurig klinkend geweld was de beste lont zelfs nog niet in het kruit gestoken. Klassieker “I Think I Like You” zorgde voor een eruptie van jewelste bij het publiek. Rij per rij schaarde Paternoster het volk achter zich. De springsessies vooraan leken aanstekelijk te werken en mensen liepen naar voor om erbij te horen.
Met “Wrecking Bed Posts”, de beste single van hun nieuwste langspeler, heeft de band trouwens echt een geweldige hit te pakken. Het nummer is nog maar een dik jaar oud, en wordt al onthaald en meegezongen alsof het even lang meegaat als een klassieker als “Never Alone / Always Together”. Het Depot kon niet stoppen met dansen, en de vrolijkheid en het enthousiasme werkte bijna als een magnetische wisselwerking tussen het publiek en de muzikanten op het podium.
Energierijker dan ooit
Black Box Revelation bracht een krachtige show vol met energie en enthousiasme. Hoe levendiger de band, hoe meer het publiek ging zingen (lees: roepen), wat er dan weer voor zorgde dat de mannen zelf ook energieker werden. De ervaring droop in dikke druppels zweet van de bandleden af en dat was alleen maar positief.
Jan Paternoster wist het Depot te vullen met zijn stem en er tien minuten later het dak al af te blazen. Dat is niet iets dat iedere band zomaar doet. Ook na het concert sloegen ze ons dus nog de gitaren om onze oren. En genoeg kregen we er niet van, integendeel. Leve de riff!
The band:
Jan Paternoster: Vocals, Guitar
Dries Van Dijck: Drums
Jasper Morel: Guitar, Keys
The setlist:
Heads or Tails | Tattooed Smiles | Gravity Blues | Alcohol | Coastline | War Horse | Blown Away | Losing a Friend | Never Alone / Always Together | Skin | Mr. Big Mouth | I Think I Like You | Wrecking Bed Posts | Poetic Rivals | My perception | Set Your Head on Fire|
Tekst: Bart Heleven
Foto’s: Bart Heleven
Meer artikels van deze auteur:
- Black Box Revelation in Het Depot – Blown away
- Esther & Fatou in Het Depot – Een thuismatch “Until Dawn’
- Anna Rune warmt op voor energierijke Nederlandstalige rock met De Mens – Engie Parkies
- Saarloos in Het Depot – “Alive” and Kicking
- Mike & the Mechanics: Het vervolg van hobbyband Genesis
- KT Tunstall in Het Depot – Suddenly we see her again
- Milo Meskens in Het Depot – A “new beginning” for a rising star
- Matt Simons in Het Depot – No one can do it better
- Kim Wilde in Het Depot – Comeback of the Wilde side
- Di-rect in De Posthoorn – OMG It’s Happening
- Gary Numan in het depot – De verrijzenis van een new wave legende
- Portland in Het Depot – De rising star van “het huis”
- Gavin James in Het Depot – The story of a “Book of love”
- Novastar in Het Depot – The Best has come to Leuven
- Jasper Steverlinck in het depot – Is there still life on mars?
- Soul Asylum in Het Depot – Hurry Up And Wait
- Clan Hunaerts : De zeskoppige partymachine met een aanstekelijke playlist
- Studentenwelkom Leuven – Romeo Elvis & Le Motel
- Eagle-Eye Cherry in Het Depot – Streets back to Leuven
Weergaven: 41