Read Time:5 Minute, 1 Second
John Scofield is één van de allergrootste gitaristen van de moderne jazz. Zijn zo herkenbare gitaargeluid, grote verscheidenheid in stijl en meesterlijke manier van improviseren maken hem tot een unieke speler in het veld. Scofield haalde maar liefst 3 grammy awards binnen, speelde onder meer met Miles Davis, Gerry Mulligan en Chet Baker en nam meer dan dertig albums op onder eigen naam.
Het concert in Het Depot stond in het teken van zijn nieuwste album, dat wordt gereleased in september 2018. Op zijn nieuwste telg, genaamd ‘Combo 66’, laat hij zich live bijstaan door topmuzikanten Gerald Clayton (piano, organ), Vicente Archer (bass) en Bill Stewart (drums). Samen blinken ze uit in straight-ahead jazz en swing, uiteraard met het rauwe elektrische bluesrandje waar Scofield om bekend staat.
Uit de oude doos
Niet vreemd dat John Scofield zijn nieuwe combo en album vernoemde naar zijn leeftijd. Die past wel in het rijtje verwijzingen naar oud en ouder worden van zijn vorige cd’s: ‘Past Present’ uit 2015 en ‘Country for old men’ uit 2016. De Amerikaanse fusion- en rockgitarist zit op pensioengerechtigde leeftijd niet om inspiratie verlegen en heeft het hoorbaar goed naar zijn zin. Daarnaast vond hij zelf de naam cool klinken, in de lijn van rhythm & blues- en jazzklassiekers als Route 66 en Brasil 66.
Na zijn deelname aan de sterrengroep Hudson, in 2017 is hij nu weer terug als bandleider en dus belangrijkste solist. De stukken zijn ook nu weer in een steady tempo. Noot voor noot, melodisch zonder groove werk, maar stevig en voortvarend met hier en daar een lekker rafelig randje. Sco zet de stukken helder en duidelijk neer.
Een ode aan de iconen
Bij Icons at the Fair vermeldt hij in zijn schrijven dat het is geïnspireerd door zijn samenspelen destijds met Herbie Hancock, door licks van Miles Davis en door Paul Simon’s Scarborough Fair. Een wat onorthodoxe combinatie. Het resultaat is een fris en opgewekt stuk muziek, waarvan niets meer aan Scarborough Fair herinnert. Ook de rockende Hancock en Davis zijn achter de coulissen verdwenen. Kortom, het is een echte Scofield geworden.
Zijn King of Belgium Heeft niets met de koning van België te maken, maar alles met de in augustus 2016 overleden mondharmonica prins Toots Thielemans. Het is een soft swingend muziekje geworden met een “walking bass”, waarmee de gitarist zijn bewondering voor de man met het broodje klank geeft. Piano en gitaar klinken keurig unisono samen door het thema. Door de solo’s klinkt het plezier heen. Iets wat bij Toots ook altijd het geval was.
Naast een geweldige drummer weet sidekick Bill Stewart ook zijn mannetje te staan als componist. Dat bewijst hij met zijn eigen nieuwste telg ‘Band Menu‘, waarin hij een ode brengt (weliswaar op een iets minder positieve manier) aan Donald Trump. Op het welgenaamde nummer F U Donald hadden we ofwel horror in Shostakovich-stijl of opruiende woede verwacht. In de plaats daarvan kregen we echter een iets dichter bij Mingus-achtig sarcasme op gitaar, ondersteund door een stevige beat. Het resultaat werd een ritmisch, melodieus nummer dat doet denken aan een circusact. De gelijkenis met het bezongen icoon is dan ook treffend.
Sparren en dansen
Naast zijn trouwe drummer bestaat Combo 66 onder andere uit toetsenist Gerald Clayton. Clayton heeft zich prima aangepast aan Scofields stijl. Vooral met zijn ronkende Hammondspel weet Clayton de gitarist op te zwepen tot zijn smaakvol rauwe fusion licks. Soms raken Clayton en Scofield bijna aan het sparren of dansen, zij het als twee boksers rond elkaar. Bassist Vincente Archer speelt dan weer heel ingetogen in vergelijking met zijn spel bij de Robert Glasper groep, maar veegt zijn baspaadje nog steeds stevig schoon.
Na het countryalbum ‘Country For Old Men (2016)’ is Combo 66 weer ouderwets geworteld in de jazzrock en funk, met negen composities van Scofield zelf. Er gaat niets dan positieve energie uit van deze ongecompliceerd klinkende band.
Geen hemelbestormende muziek die alles omver gooit, maar een mooi stuk werk waar je als luisteraar veel plezier aan hebt.
Scofield doet zijn naam weer ere aan en blijft een te koesteren parel in jazz-land!
The band:
John Scofield: Guitar
Gerald Clayton: Piano, orgel
Vincente Archer: Bas
Bill Stewart: Drums
The setlist:
Icons At The Fair| Combo Theme| Can’t Dance| F U Donald | Willa Jean| Uncle Southern| Dang Swing| New Waltzo| I’m Sleeping In| King of Belgium
https://www.youtube.com/watch?v=CzOllDwX2yE
Tekst: Bart Heleven
Foto’s: Bart Heleven
Meer artikels van deze auteur:
- Jasper Steverlinck in het depot – Is there still life on mars?
- Novastar in Het Depot – The Best has come to Leuven
- Mike & the Mechanics: Het vervolg van hobbyband Genesis
- Esther & Fatou in Het Depot – Een thuismatch “Until Dawn’
- Matt Simons in Het Depot – No one can do it better
- Eagle-Eye Cherry in Het Depot – Streets back to Leuven
- Milo Meskens in Het Depot – A “new beginning” for a rising star
- K’s Choice in Het Depot – Unplugged memories
- Tout Va Bien – “Wie heeft er hier allemaal een kater?” – OpeningsUUR KULTUUR
- Black Box Revelation in Het Depot – Een nieuwe muziekdoos
- Black Box Revelation in Het Depot – Blown away
- The Blind Boys of Alabama in Het Depot: After a 75-year journey, ‘Almost Home’
- Natalia en Jef Neve in Het Depot – A match made in heaven
- Kim Wilde in Het Depot – Comeback of the Wilde side
- Dotan in Het Depot – Hungry to come back home
- Gavin James in Het Depot – The story of a “Book of love”
- Glenn Hughes in Het Depot – The stormbringer has arrived
- Gary Numan in het depot – De verrijzenis van een new wave legende
- Heideroosjes in Het Depot – The eternal rocking poppies
Weergaven: 168