De baanbrekende geluiden van de zeer invloedrijke Engelse bands Joy Division en New Order werden gedomineerd door de dreunende baslijnen van Peter Hook. In de late jaren ’70 maakte Hooks onheilspellende bas het mogelijk portretten van diepe wanhoop te schetsen. Hoewel wijlen Ian Curtis’ schrijnende teksten en sombere zang vaak worden toegeschreven aan ‘s sombere schoonheid, werden veel nummers van de groep gedreven door Hooks’ sinistere, kloppende bas.

Terwijl slecht gestemde gitaren de rage waren tijdens het punktijdperk in het Engeland van de late jaren ’70, bracht Hooks basspel het belang van ritme in de punkrock naar voren, en hielp zo een generatie dansgeoriënteerde new wave bands te inspireren.

De ‘Substance’-albums van zowel Joy Division als New Order komen aan bod, de volledige compilatie van het beste van beide iconische bands wordt gespeeld.