Swing Wespelaar 2017 - Blues for the people

Read Time:3 Minute, 0 Second

Dit had ik niet verwacht in het kleine Wespelaar. Een heus blues Festival en ze doen dit daar al 30 jaar. Swing Wespelaar heeft dit weekend de grond doen daveren.

Drie dagen lang worden de bezoekers ondergedompeld in de superieure blues en rock ballads. Van de drie dagen zijn wij enkel de zaterdag komen kijken en ondanks de korte regenbuien was het centrale plein aan de kerk van Wespelaar zeer goed gevuld.

Nooit gedacht dat het typische geluid van een Hammond orgel met bijhorende Lesliespeaker, ja hoor, the real stuff was aanwezig, zo mooi kon klinken in combinatie met de stevige gitaarklanken die werden geproduceerd door enkele virtuose muzikanten. Ongelooflijk wat die mannen lieten horen. Ik krijg er nog koude rillingen van.

Detonics (NL)

De naam van deze blues band uit Nederland verwijst naar het kleine pistooltje dat vrouwen vroeger bij zich droegen verwijzend naar hun creativiteit en explosieve muziek. Toffe bende die als er publieks opwarmer best mag wezen.

The Bluesbones (B)

Deze Belgische bluesband, die in 2016 de Belgian Blues challenge won, brachten enkele stevige eigen nummers, en eerlijk gezegd, van deze mannen gaan we nog horen. Wat vooral opviel bij deze groep was de niet te evenaren gitarist die er volledig voor ging aan zijn gelaatsuitdrukkingen te zien, kippenvel moment.

Kaz Hawkins Band (N-IRL)

Wat een madam, ze had dadelijk het publiek mee en wist iedereen te bekoren met haar krachtige Noord-Ierse stem. Spijtig genoeg zal het de laatste keer zijn dat ze te zien zal zijn, de band stopt voorlopig met touren eind november.

In haar fifty’s ogende jurk en met haar opvallende tattoo’s laat ze duidelijk zien dat ze haar mannetje kan staan op het podium. De soul druipt van het podium af wanneer ze vol overgave haar nummers brengt. Gelukkig hebben we dit nog mogen meemaken.

Chris Cain (USA)

Je merkt het dadelijk, deze man uit San José (USA) is geboren met een gitaar in zijn handen. Hij koestert, knuffelt en bespeeld zijn gitaar op wonderlijke wijze. Een mengeling van Jazz, blues en funk overdondert het aanwezig publiek dat gretig mee danst. Wat een een line up…

Earl Thomas (USA)

Hop, wat een diversiteit op dat podium. Deze man doet zijn ego eer aan met zijn stem. Er was zelfs een toeschouwer dat voor hem een ander hemd had meegebracht, het stond hem in ieder geval veel beter. Wat een stem, wat een performance. Als je de gelegenheid hebt om deze man te zien optreden, gewoon doen.

Bernard Allison Group (USA)

Als laatste kwam de kers op de taart, Bernard Allison. BB King invloeden ten over. We hadden al veel virtuositeit gezien die avond, maar hier was het nog meer top. De ene rif na de andere en dat ter ere van zijn vader die net op dezelfde dag 20 jaar geleden overleed.

De rock, R&B en soul onder de kerktoren van Wespelaar had hier iets speciaal, het gevoel van, ik kom terug volgend jaar, want ja, dat heeft dit festival, een ziel. Doe er gerust nog 30 jaar bij.