Read Time:5 Minute, 47 Second
Het interview met Lara vond plaats enkele uren voor het optreden van Intergalactic Lovers op het Kneistival. Het was een leuk interview met een vleugje humor, ondanks het feit dat ze vermoeid was van haar tour in Japan. Lara is een spontane, enthousiaste en goedlachse vrouw. Mijn dochter, die bij het interview aanwezig was, zei na het interview: ‘Zo iemand zou onmiddellijk mijn vriendin kunnen zijn!’. Graag nodig ik je uit om het interview te lezen en je te laten proeven van het enthousiasme en de gedrevenheid van Lara en haar bandleden.
Jullie zijn als jeugdvrienden begonnen met deze band en hebben al heel wat gerealiseerd. Kan je eens kort jullie verhaal vertellen?
Ik word volgende week 34 en ken de jongens sinds mijn acht jaar. Maarten (Huygens, gitarist van de band) was mijn leider bij de scouts. En ook nu kunnen we nog steeds met elkaar door dezelfde deur (zegt ze met een spontane glimlach).
Ik heb 3 jaar leiding gegeven en ben daarna gestopt. Na de scouts, zijn we begonnen met het maken van muziek, omdat we toen een nieuw excuus nodig hadden om elkaar te blijven zien. Zij zaten al eerder in een band en hebben mij toen gevraagd: ‘Heb je geen zin om te komen meezingen?’. En zie, we maken nu nog steeds muziek met elkaar.
Wat zijn jullie ambities? Nationaal? Internationaal?
Onze ambities blijven heel hoog.
België is een klein land. Heel mooi en schattig. (lacht). In Vlaanderen zijn we gevestigd, in Wallonië nog niet. Het is tot op vandaag fascinerend hoe er een barrière is tussen Vlaanderen en Wallonië. Waalse bands geraken niet in Vlaanderen en omgekeerd. Dus hebben we gedacht… We gaan eerst de rest van de wereld te doen en om dan te eindigen in Wallonië. Dat is mijn verhaal…. (lacht).
In Vlaanderen ben je vlug uitgespeeld en je wilt ook niet bij manier van spreken op elke pensenkermis staan, want dan zien mensen jou gewoon te vaak. We zijn nu net terug van Japan en willen nog zoveel andere landen zien en daar optreden. Het zou de max zijn als dat zou lukken. Daarom houden we bepaalde kosten momenteel minimaal of doen heel veel zaken zelf om te kunnen investeren in het buitenland.
Was er veel volk aanwezig op jullie optreden in Japan?
Ja, ja, er waren heel veel Japanners (glimlacht).
Ik heb ook het gevoel dat StuBru ieder jaar een band enorm promoot. Dit jaar is dit Whispering Sons. Jullie zijn in het verleden ook al aan de beurt geweest.
Ja, wij zijn dit ook eens geweest. Tien jaar geleden.
Wij hebben ook gemerkt dat het zoveel uitmaakt als je plaat wordt opgepikt en gedraaid op de radio. Dit doet er enorm veel toe. Je krijgt dan meer shows. In België heb je een paar hoofdspelers op vlak van radio: StuBru en Radio 1. Dit is ook de reden waarom we niet in Wallonië binnen geraken, omdat we daar niet gedraaid worden. Ik pleit voor meer diversiteit op de radio, zodat je meer dingen leert kennen. Tegelijk begrijp ik ook dat je meegaat in wat trendy is in de wereld.
Is leven van de muziek al mogelijk?
Wij hebben ervoor gekozen om ook in het buitenland te investeren, wat betekent dat er van het ‘potje’ ook wat opgaat naar kosten van brandstof, hotels in het buitenland. Heel wat mensen uit de band hebben nog een job naast Intergalactic Lovers.
Op welke manier blijven jullie groeien als band? Laten jullie zich coachen, vragen jullie feedback?
Coachen niet. We proberen wel op iedere nieuwe plaat een andere manier van werken toe te passen. We horen van veel mensen ‘live, die energie’ en het is moeilijk om dit op een plaat vast te krijgen.
We zijn nu al een paar maanden aan het schrijven aan een nieuw album.
Een uitdaging aan met vrienden samenwerken is te zeggen: ‘Dat wat jij nu aan het doen bent vind ik eigenlijk niet goed.’ Je doet dit dan subtiel en soms te subtiel en dan heeft de ander dit niet door. Voor het maken van onze nieuwe plaat hebben we afgesproken om alles te zeggen. Ik ben benieuwd hoe dit zal uitdraaien. (lacht)
Tijdens onze eerste plaat hadden we nog geen studio ervaring en je groeit hierin. Nu weten we wat de mogelijkheden zijn. Nu is een computer zelfs een hulpmiddel om muziek te maken.
Tien of elf jaar geleden hebben we coaching gehad. We zaten daar en keken naar de power point met foto’s van Kate Moss en anderen mensen. Maar ik dacht toen; ‘Dat ben ik niet en ik laat me niet in een hokje duwen.’ Misschien werkt dit bij 12 of 14-jarigen, maar wij hadden al een bepaalde leeftijd. Ik doe bijvoorbeeld niet iets aan waarbij ik mij niet goed voel of waarin ik mij ongemakkelijk voel. We coachen onszelf.
Je merkt inderdaad dat het bij sommige artiesten erover is…
Dat is een format hé. Je ziet dat. Dat is een keuze.
Als het je eigen keuze is, dan moet je dit zeker doen maar bij ons werkt dit niet. Als ik iets koop voor de jongens waarvan ik denk dit gaat kei mooi zijn bij jullie, dan doen ze dat toch niet aan.
Wanneer komt jullie volgende plaat uit?
Geen idee. We hebben vorig jaar een vrij zware tour gehad van drie maanden om de plaat af te sluiten. Daarna was het tijd om het gezin en de vrienden terug te zien. Niet dat we elkaar dan beu zijn, maar het is nodig om hieraan tijd te besteden en iedereen tevreden te houden.
We blijven schrijven en komen pas naar buiten als we echt content zijn. Bij de vorige platen hadden we steeds genoeg nummers, nu gaan we voor meer nummers zodat we echt kunnen kiezen. Sinds een maand of twee zijn we terug in ons repetitiekot gekropen.
Het valt mij ook op dat jullie live geen nummers brengen die nog niet op plaat uitgebracht zijn.
Ja, hierin verschillen we van mening. Ik zou dit wel doen, maar niet iedereen denkt hier zo over. En aangezien we de meest democratische band in de wereld zijn beslissen we dit samen. Compromissen worden altijd goed gesloten.
Het is ook een vorm van perfectionisme. Ja, het is je baby, de nummers zijn je kindjes, de teksten zijn zeer persoonlijk en je wilt dit pas naar buiten brengen als dit af – af is. Maar wanneer is iets af? Eigenlijk is iets nooit af, maar soms moet je leren tevreden zijn met hoe iets is en moet je het toch naar buiten brengen.
Intergalactic Lovers is voor mij een band die je in de eerste plaats live aan het werk moet zien en pas daarna een album van hen moet kopen. Live is de band nog sterker dan op hun albums.
Ik ervaar het als een compliment dat we live beter zijn dan op onze albums.
Foto’s: Lore Van Dam
Tekst: Chris Van Dam
Meer artikels van deze auteur:
- Lokerse feesten: Glints, Arsenal, Kodaline, Oscar & The Wolf
- Labadoux festival – 6/5/2023
- Bos! Festival: Eyemèr… sterke opener
- Labadoux festival – 5/5/2023
- 19 september… een feest van en voor Roland
- Geike… In de Cactus Club in Brugge!.
- BOS Festival 2019.
- Kids With Buns
- Love Like Birds in de Surfbaar in Gent!…
- Chris Van Dam
- CATHERINE GRAINDORGE + MATTERHORN WELL, N9 in Eeklo
- Meskerem Mees – 22/04/2023
Weergaven: 91