Read Time:3 Minute, 3 Second

Telkens als we naar een concert van Trixie Whitley gaan, denken we dat we nu wel voldoende gewapend zijn . Maar nog steeds pakt ze je bij je nekvel, legt een warme deken over je en duwt vervolgens zeer zacht een krop in je keel.

En toch is Trixie een vat vol tegenstellingen, ze is beetje onzeker, maar eens ze haar eerste noten speelt, doet ze dat met de vastberadenheid om de hele wei in te pakken. Ze is eerder wat lichtgebouwd, maar beweegt over het podium als een zwarte panter. Ik weet het in tijden van #Meetoo is het een beetje gevaarlijk om te zeggen, maar Trixie zag er beeldig uit in haar zwarte bodysuit.

Trixie is een rasmuzikante die in België haar gelijke niet kent, al mag er ook wel iets gezegd worden over Chris, haar begeleider en multi-muzikant die drumt, de toetsen bespeelt en met heel veel liefde de gitaar over neemt als Trixie Begint te drummen.

De echte ster is en blijft natuurlijk Trixie zelf. Ze speelde gisteren zowel nieuwe als oudere nummers en alhoewel er op haar nieuwe plaat geen enkel slecht nummer staat, blijven haar oude hits toch wel mijlpalen in onze verbeelding.

Je kan je afvragen: Zijn twee bandleden niet wat weinig voor een concert?…En op die vraag zou je best ja kunnen antwoorden, maar niet bij Trixie Whitley. Je denkt daar gewoon niet aan…Je hoort zoveel instrumenten en je krijgt zoveel emoties te verwerken!

Ze speelde tevens een nieuw nummer, dat ze voor het eerst op de mensheid losliet, en vroeg aan het publiek of die een beetje feedback wilde geven. Na het nieuwe nummer volgde een luid en enthousiast applaus, waarmee ze waarschijnlijk niets wijzer is geworden. Want Trixie krijgt op al haar nummers een luid en enthousiast applaus.

Als ze aan haar piano: “Breathe You in my Dreams” begint te spelen: als ode aan haar nieuw lief, gebeurt dat zoals altijd met zoveel passie dat onze ogen waterachtig worden van het aanwezige rondvliegende stof. Zelden was een ode aan een nieuw lief zo mooi!. En die stem!..

Later komt ook het legendarische “Soft Spoken Words”, een puur gitaarnummer die als een stoomtrein net naast je oor voorbij slentert. En zoals jullie weten zijn soft spoken words de enigen die voor eeuwig op je trommelvlies blijven plakken. Ik heb ze dat nummer al vaak live zien spelen en het is een mirakel dat ze nog nooit een snaar heeft laten springen.

Een festival afsluiten dat vier dagen duurt is minder gemakkelijk dan je zou denken…de diehards worden wat moe omdat het bier ook wel lekker was, de nachten waren veel te kort!  Maar je kon je geen betere afsluiter bedenken …

Iedereen zou op zijn minst één maal in zijn leven een concert van Trixie Whitley gezien moeten hebben, omdat ze een intense verhouding heeft met haar gitaar, maar ook vooral omdat ze als een tsunami over je heen rolt…Komt erbij dat ze gewoon een innemende persoon is, dat nieuw lief is gewoon een : “lucky bastard” :-).

We zijn na afloop meteen naar huis gereden, want we hebben daar goed verscholen een mooi glazen kastje waar we speciale optredens in bewaren. We hebben haar naast Radiohead en achter Rammstein geplaatst…En al leek ze een beetje zenuwachtig, ik weet zeker dat het dikke vrienden worden.

Foto’s & Tekst: Gieke Merckx.

Trixie – M-idzomer
Trixie Whitley…Leuven
Trixie Whitley…
Chris ( Trixie Whitley )…
Trixie… Museum M Tuin
Trixie Toetsen…
Trixie Whitley on Drums.
Trixie on Drums

Meer artikels van deze auteur:

Weergaven: 157

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.