Read Time:3 Minute, 24 Second

https://www.joechester.com/

https://www.stevewickham.com/

https://www.facebook.com/joechester

https://www.facebook.com/stevewickham

http://www.dubh-linn.be/

      

 

Wie kent het niet, het beruchte klavertje vier, door iedereen gewild, maar de “shamrock” zoals de Ieren het kennen staat voor voorspoed en geluk, het symbool van Ierland en is samen met het Guinness bier en de Ierse gezelligheid een gevestigde waarde.

Vandaag bevinden we ons in de gezellige Ierse pub “Dubh-Linn” in Wolfsdonk (Langdorp) waar we onze opwachting doen voor twee Ierse muzikanten die door vriendschap en muzikaal verwantschap elkaar gevonden hebben in de creatieve muziekwereld. Producer en muzikant Joe Chester heeft net als violist Steve Wickham dit jaar een soloalbum uitgebracht. ‘The Easter Vigil’(Chester) en ‘Beekeeper’(Wickham) worden alom geprezen door zowel collega’s als recensenten en deze pareltjes komen ze voorstellen aan een goed gevulde, uitverkochte pub. Tussen het publiek merken we trouwens ook de aanwezigheid op van de sympathieke bluesgitarist Jeff Jensen die we vorig weekend nog op het Gevarenwinkelfestival aan het werk zagen.

Beide Ierse heren treden nu op de voorgrond waar ze normaal een meer dienende rol invullen. Joe Chester is o.a. producer en begeleidend gitarist van artiesten zoals The Coronas, Ryan Sedan, Gemma Hayes, Hoeder, A Lazarus Soul, Shane McGowan en Sinéad O’Connor.
Steve Wickham is de vaste violist van The Waterboys en No Crows. Ze zullen beiden een eigen set uitvoeren en afsluiten met een gezamenlijk optreden. Naast een gedeeld verleden bij The Waterboys, waar Steve Wickham nog steeds vast lid van is, zijn ze ook te gast op elkaars albums. Reden genoeg om samen rond te trekken en muziek te spelen.

  

Joe, op akoestische gitaar, zet in met het elegante “Foreign Correspondent” uit het album “She Darks Me”. Zijn stem doet denken aan Rufus Wainwright doch iets minder theatraal en wat lager gezongen.

Met het mooie sensuele “Julia In The Rain” van zijn nieuw album wordt de pub helemaal stil. Het verhaalt over een dag dat hij en zijn vrouw over de promenade des Anglais in Nice wandelen en ze plots de actrice Juliette Benoche voor hun ogen zien opdoemen in de regen, helemaal in zwart gekleed met paraplu. Dit is voor hem één van de mooiste momenten in zijn leven en het ontluiken van een mooie song.

Op keyboards speelt hij een nummertje uit zijn debuutalbum, “A Murder Of Crows” (2005), het album zal in oktober gere-released  worden om deze schitterende muziek uit de vergetelheid te halen. “Dark Mornings” wederom van zijn nieuwste, is een uptempo vrolijk nummertje dat voorafgaat aan de mooie ballade “Anyway”.

Het publiek is opgewarmd, tijd voor de vioolvirtuoos om “Geronimo”, zo noemt hij zijn instrument, te laten spreken. Vandaag draagt deze een lavendeltakje, het heeft een kalmerende werking en de kleine Willem, zoontje van Christophe en Kathleen, gaf het hem. Vanaf nu zal dit altijd op zijn instrument prijken.

De prachtige vioolklanken zijn een subtiele verrijking van Chester ’s repertoire. Wickham ’s verhaaltjes, meestal gebaseerd op fabels en sprookjes zijn een mooie inleiding van meerdere songs. Zijn tappende voet is duidelijk hoorbaar en getuigt van een aandachtig publiek wat een muzikant toch wel kan appreciëren.

Het nummer “After Bastille Day” is pas twee dagen geleden geschreven door beide muzikanten en dragen zij op aan de slachtoffers van de aanslag in Nice, zij vertellen over het verdriet van de ouders wiens kinderen in de aanslag zijn gestorven. Een aangrijpend nummer.

Wickham heeft het over familiebanden die toch belangrijk zijn en over de gelijkenissen van mensen op hun voorouders, hij lijkt net op zijn grootvader weet Steve te vertellen.

Met ”Song Of The River” is te horen hoe mooi het stemgeluid, het gitaarspel van Joe en de sublieme klanken van de viool een samensmelting zijn van veel moois. Prachtig gewoon!

Het is niet de eerste keer (vorige keer met “No Crows”) en waarschijnlijk ook niet de laatste keer dat deze muzikanten de Ierse pub “Dubh-Linn” met hun typerende Ierse folk en rootsnummers zullen bezoeken. Ook wij zullen dan zeker weer deel uitmaken van het publiek!

 

Sonja Schepers

Meer artikels van deze auteur:

About Post Author

Sonja Schepers

Hey, ik ben Sonja Schepers Dit zegt waarschijnlijk weinig maar door een paar regeltjes te schrijven kan ik misschien mijn persoon wat toelichten. Altijd al ben ik geïnteresseerd geweest in kunst, in eerste instantie tekenen. Een viertal jaar geleden heb ik mijn interesse dan ook omgezet in daden en naar de kunstacademie in Heusden-Zolder gestapt met een vat boordevol ideeën en de drang om dit op papier te zetten. Met vallen en opstaan kon ik toch een aantal mooie dingen verwezenlijken, het zit er in maar er is nog een lange weg te gaan. Van het één komt het ander en fotografie stapte al snel mee in deze trein. In combinatie met mijn grote passie “muziek”, vooral live concerten, van allerhande genres, ben ik met de website “Rootstime” gaan samenwerken en maak ik als fotografe reportages van bands allerhand, die op de site gepubliceerd worden. De interesse voor het creatieve in de mens geniet steeds mijn volle aandacht. ​ Als studerend fotograaf ben ik steeds op zoek naar de ziel in het gegeven en probeer dit ook zo vast te leggen. Zo heb ik ook een passie voor oude gebouwen, architectuur, de geschiedenis en het verhaal dat erachter schuilt. Altijd op zoek naar….. So hereby I salute you……. always looking for a “TriggerFinger” moment!

Bezoeken: 87

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.