Read Time:2 Minute, 21 Second
Within Temptation betrad stipt om 23.20 uur het podium. Het podium was adembenemend, versierd met schermen die prachtige visuals projecteerden. Een Grieks geïnspireerd zuilendecor bracht het geheel prachtig tot zijn recht. Op de climaxmomenten van de nummers zorgden rookkanonnen in combinatie met rode en oranje verlichting voor een vurige sfeer, wat hun optreden nog intenser maakte.
Within Temptation pakte het op Rock Zottegem net iets anders aan dan we van hen gewend zijn. Geen gigantische pyro of torenhoge vlammen deze keer — logisch ook, in een afgesloten tent is dat vragen om problemen. Maar wie dacht dat het spektakel daarmee zou inboeten, had het goed mis. De show was nog steeds groots, bombastisch en helemaal in de stijl van de symfonische metal waar de band al jaren mee uitpakt.
De tent stond afgeladen vol en de sfeer zat meteen goed. Met opener “We Go To War” gaven ze meteen vol gas. Gitaren, symfonische achtergrondtracks en vooral: de ongelooflijk krachtige stem van Sharon den Adel. Ze klonk live misschien nog indrukwekkender dan op plaat. Dat gevoel van meteen weggeblazen worden — daar kon je eigenlijk niet aan ontsnappen.
“Faster” was voor mij het eerste echte hoogtepunt. Een publieksfavoriet die live opnieuw perfect zijn werk deed. En toen “Stand My Ground” eraan kwam, wist je dat dit zo’n show ging worden waar alles klopte. Sommigen noemen het ooit lacherig “Efteling Metal”, maar eerlijk? Dit was gewoon puur genieten — dat sprookjesachtige gecombineerd met harde gitaren werkt gewoon.
De band koos voor een setlist met veel recenter werk. Daardoor misten we klassiekers als “Angels”, maar het stoorde eigenlijk niet. Tussen nummers als “Paradise (What About Us?)” en “Don’t Pray For Me” door bleef het tempo hoog en de sfeer intens. De band was strak, Sharon in topvorm, en de productie gewoon goed getimed.
Aan het eind ging het even fout: de drummer zakte door zijn kruk. Korte pauze dus. Maar in plaats van dat het de sfeer verpestte, ontstond er net iets bijzonders. Verjaardagswensen voor Sharon, een geïmproviseerde oplossing met een bureaustoel — dezelfde als die van Goldband een dag eerder, blijkbaar — en veel gelach in de tent. Die spontane momenten maken het soms net af.
De bisnummers maakten het helemaal af. “What Have You Done” en — zeldzaam deze tour — een kippenvelversie van “Ice Queen”. Als afsluiter natuurlijk “Mother Earth”, met een publiek dat z’n best deed om mee te zingen, maar vocaal niet tegen Sharon op kon. Dat probeerde niemand ook echt — het voelde eerder als een ode.
Rock Zottegem dag 2 kreeg met Within Temptation een waardige headliner. Maar het was sowieso een sterke dag, met ook Manic Street Preachers, Rival Sons en J. Bernardt die de lat al hoog hadden gelegd. De combinatie van goed weer, goede muziek en een enthousiaste menigte maakte het een festivaldag om niet snel te vergeten.
Meer artikels van deze auteur:
- Peter Hook and The Light bracht zijn New Order en Joy Division-verleden naar Het Depot, 14 november 2023
- Punx in the Pit : Energieke atoombom
- Manic Street Preachers : De grote overlevers van de rock blijven verrassen in Rock Zottegem.
- Rival Sons : Sprankelende rock-‘n-roll van een band op het hoogtepunt van hun kunnen.
- Trixie Whitley : Vertrouwd en gezellig
- Een avond Luka Bloom pur sang, 19 november 2023
- M-IDZOMER – dag 1
- Groot Verlof 2023 – Beleuvenissen II
- SUIKERROCK – DAG 2
- Mercury Rev : nodigt je uit om hun wereld te betreden.
- Jools Holland : de swingende bandleader is nog beter dan op de televisie !
- Future Islands dansen als een gek op de Lokerse Feesten
- Lloyd Cole in Het Depot, 05 november 2023
- Richard Ashcroft : Bittersweet Symphony, dat is het leven…
- Johan Allaert
Weergaven: 4