SELAH SUE...De Koningin van HET DEPOT...TRY-OUT.

Read Time:4 Minute, 48 Second

Selah Sue heeft een sabbat jaar genomen, vooral om van haar zoon Seth te bevallen. Een klein mensje dat van jou is, het eerste ook, dat moet dus beschermd worden en gekoesterd , je wil dat niet meteen loslaten in deze grote boze wereld.

Maar eigenlijk was dat niet de enige reden. Het was een beetje routine geworden, niet dat ze het niet graag meer deed; maar het was gewoon tijd voor iets nieuws.

Er werden dus ideeën uitgebroed, er werden nieuwe songs geschreven en al heel snel kwam men tot de conclusie om met een kleine bezetting een iets meer intieme set te spelen…Gewoon eerlijk , met een Piano en een Cello!…Maar wil het publiek dat wel?.

Maar naarmate de winter voorbijschuift ,de blaadjes weer bomen worden en de mussen zich ontpoppen tot roodborstjes, dan begint het te kriebelen!.. Het wordt tijd voor een nieuw begin.

Er komt dus een Try-out. Gewoon om te zien of het publiek hun niet is vergeten. En dat kunnen ze maar op één plaats doen, in: “Het Depot”!. Ooit begon haar carrière daar op een open Mic, waar iedereen stijl achterover viel en met open mond naar huis keerde, de enkelingen die er toen bij waren wisten het meteen: “A New Star is Born”. Milow was daar ook, en de rest is historie.

Wij ontdekten haar iets later, bij de opening van het vernieuwde depot een aantal jaren terug. Er stond toen een rij mensen tot aan de Bondgenotenlaan want Leuven had haar toen al lang in de armen gesloten.

Helemaal overstag gingen we toen we later een documentaire zagen over haar rondreis in Amerika en op een onbewaakt moment haar vader zagen kijken naar een optreden op you tube van zijn dochter, de lieve man kon zijn tranen niet onderdrukken. Van onbegrensde liefde gesproken.

Het Concert.

Een Quatre Main piano, een cello en voor Selah Sue een loopmachine ( Een apparaat dat laagjes opneemt die zich dan mengen in de song ) en verder was er niets nodig om deze avond memorabel te noemen.

Het was een mix van nieuw en oud , maar door de intieme bezetting werd zelfs het oud een beetje nieuw.

Het begon met een paar liedjes voor Seth: “life can be good from the start” en “When de skies turn grey”,… ill be there in a heartbeat…Niks sentimenteel , gewoon eerlijk en recht uit het hart.

Bloedmooi was: “I Need”, vooral het einde waar Simon Lenski zijn cello zo liet zingen dat we tien minuten later nog steeds kiekenvlees hadden tot aan onze tenen. Maar er gingen nog straffe momenten volgen.

Zo was er een versie van Doris Day: “Que Sera Sera”, waarvan een bekende Amerikaanse bassist persoonlijk had gevraagd of ze die niet voor hem wilde inzingen. Mocht Doris Day van dat alles iets opgevangen hebben, dan weet ik zeker dat ze daarna met een glimlach om de mond meteen weer is ingeslapen.

Bij: “Won’t Go For More” ging bijna het dak eraf toen ze eindigde met de woorden: Leuven , I Will Always Sing For You”.

Het moet gezegd dat Joachim Saerens ( waar de jonge Seth trouwens papa tegen zegt ) een virtuoos is en met zijn piano en mee de toon van het concert bepaald. Maar ook Simon Lenski die zijn cello in allerlei bochten wringt zorgt ervoor dat het een onwaarschijnlijk mooi concert is geworden.

We hebben Selah Sue al vaak gezien , maar zelden zagen we haar zo breekbaar en intiem. Dat komt omdat ze veel zekerder is geworden dan ze vroeger was, soms nog wel een beetje wankel , maar ze moet hoeft niet meer door iedereen graag gezien te worden , ze wil niet persé iedereen nog pleasen en kan net daardoor nog meer haarzelf zijn ..Be Yourself, er zijn al anderen genoeg.

Zet daar de Stem van Selah Sue bij en haar loopmachine en de laagjes die ze eraan toevoegt, en je hebt een concert dat later aan het einde van het jaar in elke lijst zal staan van de beste concerten van het jaar. Selah Sue zal met deze bezetting al zeker toeren tot september , en zal op veel festivals te zien zijn . Zo is er Gent Jazz en ook al zeker Couleur Café…De rest vind je wel haar homepagina.

Na het concert zijn we nog bij “Mikey” een glas gaan drinken om alle emoties te verwerken. Aan de toog zat Tom Helsen die een zielsverwant is, ze delen niet alleen de liefde voor muziek, maar ze hebben allebei een donker soulkantje die er voor zorgt dat ze beiden rasmuzikanten zijn.

Om af te sluiten wil ik toch wel kwijt dat ook mijn zwangere nichtje aanwezig was , en dat ze me na afloop SMSte dat ze had liggen snotteren, en dat ze het een heel mooi en integer concert vond..Tja jonge en toekomstige moeders, die hoeven niet veel woorden, om elkaar volledig te begrijpen.

Piano & Toetsen: Joachim Saerens.

Cello: Simon Lenski.

Zang & Loop en Drummachine: Selah Sue.

Tekst: Gieke Merckx…..Foto’s: Johan Driesmans & Gieke Merckx.