Read Time:2 Minute, 23 Second

Wat een avond, wat een show! Pommelien Thijs heeft vrijdagavond bewezen dat ze niet langer de rijzende ster is, maar gewoon de ster. Nog maar een jaar geleden stond ze als tweede act op de Main Stage, en nu mocht ze – volkomen terecht – de eerste dag van Suikerrock afsluiten als headliner. Die groei? Die voelde je van de eerste tot de laatste noot.

Zodra het podium oplichtte met dat stijlvolle, filmische decor vol straatlampen, wist ik: dit wordt bijzonder. Ze opende met een gloednieuw nummer – meteen gedurfd – en schakelde moeiteloos over naar het vertrouwde “Hypothetisch”. Haar aanwezigheid op het podium straalde nog meer zelfvertrouwen uit dan ooit tevoren. En toen “Erop of Eronder” losbarstte, voelde je letterlijk de vonk overslaan naar het publiek. Ze had ons helemaal mee.

Wat me raakte, was hoe slim en oprecht haar show in elkaar zat. “Tegenwoordige Tijd” voelde als een krachtig statement, perfect geplaatst in het nu. Daarna schakelde ze moeiteloos naar het breekbare “Het Beste Moet Nog Komen” – en dat contrast werkte zó goed. Alsof ze de hele zaal even stil kreeg en daarna weer zachtjes liet ademhalen.

Pommelien bracht ook enkele nieuwe nummers, en wat voor! “Authentiek” kwam binnen met een rauw randje dat ik totaal niet zag aankomen – en ik vond het heerlijk. Ze durft, ze experimenteert, en toch blijft ze trouw aan haar eigen stijl. En dat zonder een tweede album! Met publieksfavorieten als “Zilver” in het midden van de show hield ze iedereen moeiteloos bij de les.

Het hoogtepunt voor mij? “Kleine Tornado”. Kippenvel van begin tot eind. Die kwetsbaarheid, die intensiteit… En dan direct gevolgd door een loepzuivere versie van “Meisje van Honing”. Wat een stem, wat een beheersing. De sfeer ging daarna weer in overdrive met “Medeplichtig”, en als voorsmaakje op haar volgende album kregen we ook “Ben Je Klaar” te horen – een nummer dat ze, naar eigen zeggen, echt uit haar systeem moest krijgen. En geloof me: dat voelde je.

Toen ze “Atlas” inzette, zong werkelijk élke stem op het terrein mee. Een magisch moment dat me lang zal bijblijven. En alsof dat nog niet genoeg was, gooide ze er op het einde nog “Ongewoon” tegenaan. Vol gas, alles gegeven, en een afsluiter die het hele plein in extase achterliet.

Pommelien Thijs heeft haar plaats als headliner niet alleen waargemaakt – ze heeft ze geclaimd met alles wat ze in zich heeft. Natuurlijk hadden grote namen als Nelly Furtado die plek ook kunnen vullen, maar gisterenavond was het gewoon háár moment.

Suikerrock is daarmee fantastisch uit de startblokken geschoten. Pop van Olly Alexander en Nelly Furtado, poprock van Thijs, rap van Dizzee Rascal en Glints, en verrassende ontdekkingen op de kleinere podia – het festival voelt nu al als een succes. En we zijn nog maar net begonnen. Vandaag trekt Suikerrock het rockregister open, met Snow Patrol als afsluiter. Maar gisteravond? Die was van Pommelien.

Meer artikels van deze auteur:

About Post Author

Johan Allaert

Meer info op http://johanallaertphotography.be

Weergaven: 19

Comments

comments

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.