Read Time:3 Minute, 56 Second

Zingen in het Nederlands is echt wel populair geworden. Als je kijkt naar de MIA’s dan zijn de meeste awards Nederlandstalig getint. Bands als Bazart, Tourist, LeMC en Het Zesde Metaal gingen bijna met alle prijzen lopen.

Maar het gaat verder dan dat: het genre is sexy en volwassen geworden en het wordt gedragen door een veel breder gebied. Het is ook vernieuwend te noemen want waar Bazart “Nederlandstalige indierock” brengt, hoor je bij Tourist mooie deuntjes en prachtige teksten die de wereld willen verbeteren. Bij het Zesde Metaal hoor je ook prachtige teksten, maar er is ook echt wel veel meer rock & roll te horen dan je zou verwachten.

Het Zesde Metaal

Gisteren zijn we dus afgezakt naar het Depot om naar Het Zesde Metaal te gaan kijken. Rijkelijk laat, geven we toe, deels door andere verplichtingen en ook een beetje omdat we bang waren dat ze niet aan onze hoge verwachtingen zouden voldoen.

Maar het zal duidelijk blijken dat we al fan zijn van het eerste uur. Vooral ook omdat Wannes Capelle “gene gewone” is zoals we dat hier zeggen. Want dat hij de serie Bevergem heeft geschreven en dat hij daar zelfs een rol in vertolkte zal iedereen weten, maar dat hij ooit ook een rolletje speelde in een Ketnet-serie dat weet waarschijnlijk niemand. Hij speelde ook bij de Nederlandse band Roosbeef, met een Nederlandse dame die ongelofelijke parels uit haar pen laat vloeien. Ik vermoed dat Wannes en Roos op muzikaal gebied twee gelijkgestemde zielen waren.

Het concert was echter een weerspiegeling van onze verwachtingen en alhoewel het helemaal uitverkocht was, was het bij wijlen muisstil, en dat had enkel te maken met de de toon van zijn liedjes en natuurlijk ook wel omdat we geen enkel woord wilden missen van de prachtige teksten. Het West-Vlaams heeft bij deze het Antwerps als wereldtaal voorbijgestoken.

Tom Pintens. (Millionaire ).

Maar in Het Zesde Metaal zit nog een fenomeen: Tom Pintens! Wat ons betreft de beste muzikant die er momenteel met voorsprong te bekijken valt. Opnoemen voor welke bands hij allemaal heeft gespeeld is niet te doen, maar Zita Swoon was wel de bekendste. Ondertussen hebben we hem ook al bij de opkomende wereldster: Tamino gezien, die net De Nieuwe Lichting heeft gewonnen.

Ooit bezong Tom ook de meest verguisde en grootste stad van Wallonië: Charleroi. Het werd nooit een hit maar toch was het een prachtig nummer.

Bij een mooi concert moet je blij of droevig naar huis gaan, je moet iets ontastbaar hebben meegenomen waardoor je nog een tijd nadien een aantal songs op je netvlies ziet voorbijkomen. Of waarbij je bij thuiskomst meteen op YouTube dat liedje dat je zo mooi vond opnieuw wil horen, maar dan met de lyrics erbij, zodat je kan nakijken of dat wat je zo raakte wel degelijk klopt.

Gie den Otto en Ik.

Bij ons was dat Gie den otto en ik, een prachtig meesterwerkje dat zo ontroerend en eerlijk is.Het gaat over twee mensen die nog een allerlaatste poging willen wagen om de relatie te redden, en die zich vrijmaken om er samen nog één keer op uit te trekken met als enig doel zich aan de laatste strohalm vast te klampen. Of het gelukt is zullen we nooit te weten komen, al zullen we proberen om het bij de juiste gelegenheid eens aan Wannes na te vragen.

Laat nu net dat nummer de afsluiter geweest zijn … Het was een terechte keuze.

Maar ook de interactie met het publiek was leuk. Zo vertelt Wannes tussen de nummers leuke anekdotes of verhaaltjes die echt wel grappig zijn. Een band die zijn publiek betrekt in het concert krijgt sowieso al een punt meer op zijn rapport.

In het Nederlands zingen is sexy geworden, terecht want veel te vaak werd onze mooie taal verguisd en vervangen door het Engels. Nederlands is tenslotte de taal waar we ons het best kunnen uitdrukken. Het is de taal waarin we onze eerste woordjes hebben gebrabbeld, waarin we liefdesbrieven hebben geschreven en waarin we onze boosheid hebben uitgeschreeuwd.

De muziek van Het Zesde Metaal is ni voe kinders, omdat je echt wel van de Nederlandse taal moet houden. Je krijgt geen toeters en ballonnen, maar wel eerlijke gevoelige songs en af en toe doorspekt met echte rock en roll, daar zorgt overigens de geweldige band wel voor.

Tot binnenkort, ergens onderweg!

Foto’s en Tekst: Gieke Merckx.

De band:

Wannes Cappelle (zang, akoestische gitaar),
Tom Pintens (elektrische gitaar, synthesizer en piano),
Filip Wauters (elektrische gitaar, lapsteel, pedal steel),
Tim Van Oosten (drums, vibrafoon),
Robin Aerts (bas).

CD: Calais.

Meer artikels van deze auteur:

About Post Author

Gieke Merckx

https://www.viewbug.com/member/giekemerckx

Weergaven: 107

Comments

comments

Geef een reactie Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.