Read Time:3 Minute, 22 Second
Gisteren was er weer een Jazzavond in het depot. En niemand minder dan Christian Scott maakte er zijn opwachting.
Geen enkele gewone sterveling heeft uiteraard al van Scott gehoord , maar in de Jazz scene wordt die op handen gedragen. Hij is geboren in New Orleans ( Louisiana ) en lijkt jonger dan de 34 jaren die hij op de teller heeft.
 
Maar Christian heeft al een tijdje geleden 2 Edison’s gewonnen in 2010 en 2012 en hij ontving ook al tal van belangrijke awards. Hij werd trouwens al op 14 jarige leeftijd toegelaten op de New Orleans Center of Creative Arts waar hij Jazz studeerde bij vooraanstaande jazz iconen als : Clyde Kerr en Kent Jordan.
 
Maar de ongelofelijke muzikant is toch wel een buitenbeentje, zo onderhoud hij het publiek met persoonlijke en leuke verhalen, hij is afkomstig van indianen en heeft van zijn grootvader die een belangrijk man was wel wat waarden meegekregen. 
 
Maar het leukste waren wel de verhalen hoe hij zijn bandleden heeft leren kennen. Zo is hij met zijn huidige cellospeler in een bruine kroeg getrokken om te vragen of die niet in zijn band wilde spelen. Hij dacht : met het nodige vloeibare vocht zal dat wel lukken.
Maar de Cello Guy bleef maar Fucking no zeggen , tot Scott boos en van pure frustratie de kroeg verliet. Een half uurtje later belde de man dat hij natuurlijk wel in de band wilde , maar toch wel genoten had van het vreemde gezicht dat Scott had getrokken.
En dan was er de drummer, die was ook amper 14 en een grote fan. Die had ooit na lang aandringen het mobiel nummer van Scott te pakken gekregen en belde die gewoon zo vaak op tot hij in de band zat. Een groot risico was dat niet want het talent droop er in dikke druppels af en momenteel is hij één van de meest gewaardeerde drummers in de jazz scene. 
 
Onze eerder gemaakte vriend waar we een leuke babbel mee hadden voor het concert begon en een zeer innemend man was kwam vooral ook voor de drummer. Hij was er zelf ook één , al benadrukte hij dat het om een paar niveau’s lager ging. Muziek verenigd en maakt dikke vrienden! .
 
Christian speelt meestal op een Cornet of een Flugelhorn, een trompet met een rare kronkel, maar eens hij begint hoor je zelfs geen muizen meer lopen , je staat verbaast te kijken en je beseft dat je naar een rasmuzikant zit te kijken.
 
Soms is jazz nogal experimenteel, maar dit concert was heel toegankelijk en alhoewel de zaal niet helemaal was volgelopen hebben we zelden zo een enthousiast publiek gezien. 
 
Alle leden van de band spelen ook nog in andere groepjes, waar ze van elke uitgebrachte CD meteen ook een aantal keren de Jazz CD van het jaar wonnen.
 
Op het einde van de show smeekte hij bijna dat we een beetje toleranter tegenover elkaar moesten zijn , en alhoewel hij nooit namen noemde ( Trump ) brak hij een lans over eerlijke politiek , het recht om te zijn wie je wil en het steeds erger wordend probleem van Racisme .
 
We kunnen het daar enkel volmondig mee eens zijn en hopen dat we op dat vlak de tijd 20 jaar kan teruggedraaid worden toen de Ministers nog vlinders waren en de wolken er uitzagen als scheerschuim!. 
 
Laatste CD : The Emancipation Procrastination – Stretch Music
 
Foto’s & Tekst: Gieke Merckx.
Christian Scott
Guest Player.
The Cello Player.
Christian Scott
Playing in the Dark.
Scott.
Cello.
Black&White.
Christian Scott.
Het Depot…
 

Meer artikels van deze auteur:

Weergaven: 164

Comments

comments

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.