Read Time:4 Minute, 9 Second

Het gratis blues festival in de Brabantse gemeente Wespelaar is ondertussen aan zijn 31ste editie toe; en zoals steeds openen ze op vrijdagavond met een Belgische band. Ditmaal zijn dat Black Cat Biscuit uit Limburg, de revelatie en de publieksfavoriet van het afgelopen Belgian Blues Challenge. Ze spelen geen covers, bewandelen geen plat getreden paden, maar brengen eigen werk uit : “een verrassende, bijwijlen hitsige cocktail van frisse nummers gemarineerd in een special gumbo hot sauce”.

Yasser (guitar, vocals), Patrick Indestege (contrabas), Jeffrey Gijbels (drums), Stanley Patty (guitar), Mark Sepanski (harmonica) stelden netjes in het pak hun debuutalbum voor en warmden het stilaan vollopend plein op met leuke en toegankelijke blues, met plezier en geestdrift gebracht. Yasser nam zelfs zijn eerste zelf gefabriceerde gitaar mee, cool. Een band om in het oog te houden.

Black Cat Biscuit
Black Cat Biscuit
Black Cat Biscuit
Black Cat Biscuit
Black Cat Biscuit

En toen betrad Melody Angel (USA) het podium gekleed in een stoere strakke zwarte latex broek en bijhorende T-Shirt met lange mouwen, toch wel een contrast met de sweet looking selfies die ze post via de sociale media. Deze 28 jarige komt uit de south-side van Chicago en kreeg op haar 13de haar eerste gitaar. Via Prince uit Purple Rain ontdekte ze Jimmy Hendrix en de blues (later in de set zal ze ook een korte versie van Hey Joe spelen). Ze bracht 2 EP’s en één album uit, speelt thuis in een aantal bluesclubs en werd bekend via het grote bluesfestival Byron Bay Blues in Australië. In Wespelaar maakt ze haar Europees festivaldebuut.

Melody Angel

Op haar website verwijst ze naar Nina Simone “she showed me that singing my truth could help free and inspire my people”. Verwacht evenwel geen zoete blues; maar stevige, zelfs potige city blues met rauwe en doorleefde, emotionele stem die duidelijk weergeeft wat ze als opgroeiende zwarte heeft ervaren “I had to deal with so much injustice and flat out racism, that I thought that was all the world would ever show me…music save me from that hopeless reality”. Een stevige set gezien en gehoord dus, powerful blues from a young talent.

Melody Angel
Melody Angel
Melody Angel
Melody Angel
Melody Angel

En als 3de en laatste in de rij hadden de organisatoren een heuse big surprise act voorzien : niet minder dan dan de legendarische band Ten Years After, ooit nog op Woodstock, vandaag dus op dit kleine gemeenteplein met een weliswaar vernieuwde bezetting. Ten Years After ontstond als reactie op de Amerikaanse blues en vormden mee de Britse Blues Boom in de jaren 60. Originele leden Ric Lee (drums) en Chick Churchill (keyboards) werden aangevuld met Marcus Bonfanti (guitar / vocals) die sinds 2014 een verrassende vervanger blijkt van de inmiddels overleden mede oprichter van de band Alvin Lee (overleden in 2013) & Joe Gooch (verving Alvin Lee in 2003, overleed in 2014). Voeg daar nog generatiegenoot Colin Hodgkinson (bass, speelde oa bij The Spencer Davies Group en bij Chris Rea) aan toe en we hebben een geweldige mix van jong en oud.

Ten Years After – Colin Hodgkinson on bass

Twas effe geleden dat we nog vertrouwde oudere songs hoorden, effe waande ik mezelf terug ergens op een Amerikaanse wei – in my dreams, want ik was amper 5 toen ;-). Marcus Bonfanti heeft deze band alleszins nieuw leven ingeblazen, en dat mag je gerust letterlijk nemen; met lange wapperende haren, bezielend gitaarspel en mooie stem sleept hij de oudere generatie vlotjes met zich mee en bezorgde het volgelopen plein een magische avond.

Ten Years After – Chick Churchill on keyboards
Ten Years After – Rick Lee on drums
Ten Years After with new singer/guitarist Marcus Bonfanti
Ten Years After

 

Een meer dan geslaagde bluesavond dus !

tekst & foto’s : Raf Degeest

Extra Pics :

Melody Angel
Melody Angel
Black Cat Biscuit
Black Cat Biscuit
Black Cat Biscuit – Yasser

Meer artikels van deze auteur:

About Post Author

Raf Degeest

Gepassioneerd door fotografie sinds mijn jeugd, vanaf 2008 overstap naar digitale fotografie, via cursussen en opleidingen de stap gezet naar professioneler werk. Foto's nemen is mijn creatieve uitlaatklep naast mijn maatschappelijk geëngageerd werkleven. Voorliefde voor ruwe portretten van mensen zoals ze zijn, concertfotografie (combinatie met liefde voor muziek), en het vastleggen van "everything out of the ordinary from my point of view" waarbij ik de klassieke fotografie regels het liefst aan mijn laars lap. Maar ik ben zeker niet vies van de klassieke fotografie 🙂

Bezoeken: 193

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.