Read Time:3 Minute, 34 Second

 

http://liamomaonlai.com

https://www.facebook.com/LiamOMaonlai

 

Het Eurosongfestival in Dublin in 1988 werd gewonnen door Céline Dion voor Zwitserland, maar de lovende woorden gingen naar het knappe nummer dat in ieders oor bleef naklinken, “Don’t Go” van de Ierse band  Hothouse Flowers, dat zij brachten tijdens de pauze.

Als buskers verwierf de band al enige bekendheid in Ierland. Nadat Bono’s U2 hen een platendeal bezorgde voor het uitbrengen van hun single “Love Don’t work This Way”, werd de band een gevestigde waarde in de Ierse muziekscene.

Het bijhorende album “People” (1988), een mix van traditionele Ierse muziek, soul en rock, bracht de groep in raketsnelheid naar een eclatant succes in Europa. O Maonlai is een Ier in hart en nieren, hij weet zijn ‘native’ klanken, geïnspireerd door Ierse folk en gospel te verweven met hedendaagse soul- en rockklanken.

We zijn nu ongeveer dertig jaar later en vanavond kunnen we de bezieler van de band Liam O Maonlai geruggesteund door gitarist Peter O’Toole, eveneens een lid van Hothouse Flowers, bewonderen in de intieme sfeer van de Ierse pub Dubh-Linn in Wolfsdonk.

Het belooft een mooie muzikale avond te worden. Naar eigen zeggen brengt hij vandaag een mix van nummers uit zijn nieuwere soloalbums en nummers uit de glorieperiode van de Hothouse Flowers.

Een uitverkochte pub start de avond half keuvelend en half luisterend, Liam’s knappe stem overdondert het aanwezige publiek niet ogenblikkelijk maar kruipt stilletjes onder de huid en nestelt zich daar dan als een parasiet om nooit meer weg te gaan.  Blootsvoets en losjes in de kleren, brengt  hij mooie poëtische songs vanachter de keyboards waaronder “Motherless Child”, “Movies”, “It ‘ll Be Easier In The Morning”,  “If You Go”en het zo tedere, magistraal gebrachte “Feel like Living” in een heerlijke soulversie. Peter O’ Toole, vaste waarde als gitarist, weet de nummers te omlijsten met zijn subliem gitaar-en mandoline spel en staat O Maonlai bij met zijn gevoelvolle backingvocal.

Het is even wennen maar ook een nummer in de sean-nós-stijl (onbegeleide Ierse traditionele zang) mag hier niet ontbreken, knap, heel innig en oprecht .

Hij is terecht fier op de natuurlijke Ierse taal en liederen die hij van zijn vader heeft meegekregen, hierbij soms gebruikmakend van het bodhrán( Ierse trommel met de handen bespeeld), het uiten van zijn cultuur maakt dat men naar hem opkijkt.

Na een korte pauze met een biertje, wat Liam zich laat welgevallen, verhaalt het volgende nummer over pijn, diep ongelukkig zijn en er terug bovenop komen, “Isn’t it Amazing” .  De vibes zijn duidelijk voelbaar nu en het enthousiaste publiek reageert meezingend. Zoals ook bij ”If You Go”, ”The Lakes of Pontchartrain”, “Sealine Woman” waarbij ongedwongen wordt meegezongen en natuurlijk niet te vergeten “Don’t Go”, ‘don’t leave me now ….’ Waarbij men misschien vermoedde dat dit het einde van de show was maar onze sympathieke Ier dacht nog niet aan vertrekken, ’stick around, laugh a while yeah…’, de wereldverbeteraar haalt nog even de brexit aan met Hallelujah Jordan,… ‘England is dying’.

Ook nog even wat vroege kerstwensen doorsturen, speels op zijn piano, gooit hij ‘Happy Christmas in advance’ de zaal in. Daarna worden de vloeiende geluiden van het keyboard geopend voor het nummer “Saved” waarbij je zonder nadenken bijna mee gaat bewegen op het ritme.

Als verzoek wordt “Forever Young”, een song van Bob Dylan, aangevraagd en ogenblikkelijk begint hij het deuntje te spelen, tot grote vreugde van het publiek. Hij laat zijn sensueel mooie stem nog een laatste keer weerklinken bij het prachtige “Good For You”, bijna vier uren verder, maar een  sublieme afsluiter van deze mooie avond.

Het mag gezegd worden, Liam O Maonlai, met het grote hart en een moeilijke naam,  maar vanaf nu eentje die we nooit meer gaan vergeten. Deze aangrijpende muzikale performance gebracht in intieme sfeer zal bij ons zeker nog lang blijven nazinderen en hopelijk vindt hij de weg naar Langdorp nog een keertje terug! Wij zullen er dan zeker weer bij zijn!

Sonja Schepers

“Every cry is a song
Every song is a prayer
And our prayers must be heard
To fill the air”

(Liam O Maonlai)

 

Foto’s en verslag: Sonja Schepers

Liam O Maonlai & Peter O Toole (Hothouse Flowers)

               

 

 

 

 

 

Meer artikels van deze auteur:

About Post Author

Sonja Schepers

Hey, ik ben Sonja Schepers Dit zegt waarschijnlijk weinig maar door een paar regeltjes te schrijven kan ik misschien mijn persoon wat toelichten. Altijd al ben ik geïnteresseerd geweest in kunst, in eerste instantie tekenen. Een viertal jaar geleden heb ik mijn interesse dan ook omgezet in daden en naar de kunstacademie in Heusden-Zolder gestapt met een vat boordevol ideeën en de drang om dit op papier te zetten. Met vallen en opstaan kon ik toch een aantal mooie dingen verwezenlijken, het zit er in maar er is nog een lange weg te gaan. Van het één komt het ander en fotografie stapte al snel mee in deze trein. In combinatie met mijn grote passie “muziek”, vooral live concerten, van allerhande genres, ben ik met de website “Rootstime” gaan samenwerken en maak ik als fotografe reportages van bands allerhand, die op de site gepubliceerd worden. De interesse voor het creatieve in de mens geniet steeds mijn volle aandacht. ​ Als studerend fotograaf ben ik steeds op zoek naar de ziel in het gegeven en probeer dit ook zo vast te leggen. Zo heb ik ook een passie voor oude gebouwen, architectuur, de geschiedenis en het verhaal dat erachter schuilt. Altijd op zoek naar….. So hereby I salute you……. always looking for a “TriggerFinger” moment!

Bezoeken: 231

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.