Interview met Isadore…niet zo maar een indie-band. Next stop: Humo’s Rockrally!

Read Time:6 Minute, 32 Second

In februari 2017 kon ik tijdens de finale van de interfacultaire Rockrally (IFR) een keur aan nieuw muziektalent uit het Leuvense studentenleven bewonderen. Van één groep is de klank aan mijn trommelvliezen blijven plakken. Isadore bestond eerst uit twee dames: zangeres en gitariste Joanne Van Bastelaere en de gitariste-pianiste en backing vocals Freya Dasseville. Later lieten de beide dames zich begeleiden door bassist Ward Adriaens en drummer Thijs Van Leemputte.

Na een reeks optredens doken ze in de zomer studio in om aan hun eerste EP te werken. In november volgde een releaseconcert in het Leuvense café Libertad, die door de groep tot concertzaal werd omgetoverd. De magische stem van Joanne werd aangevuld met de bombastische samenklank van de muziek. Van hun EP gingen minstens 50 exemplaren de deur uit. Nadat ze een plaats wisten te bemachtigen op de finale van IFR op 28 februari 2018 werd Isadore onlangs ook geselecteerd voor de voorronde van Humo’s Rockrally, op 20 januari 2018. Wat een prestatie! Maar wat maakt nu Isadore zo uniek? We vroegen het aan Joanne en Freya.

Wat betekent “Not your regular indie” als slagzin om jullie muziek te beschrijven?

Joanne: Als we onze muziek moeten beschrijven, wordt steeds de vraag gesteld waarmee je onze muziek het best kunt vergelijken. Eigenlijk ligt dat niet voor de hand omdat we letterlijk niks vinden om mee te vergelijken. Behalve dat wij twee frontvrouwen hebben, zijn we niet zomaar in een hokje te duwen. Als we daar echt een stijl op moeten plakken, dan lijkt indie ons het dichtst in de buurt te komen.

Wat maakt van een nummer een Isadore-song?

Isadore op de voorronde van Interfacultaire Rockrally 2017-2018

Joanne: Een nummer kan bij ons op twee manieren tot stand komen. Ofwel schrijft Freya een gitaarpartij, zoals bijvoorbeeld in Come Again. Daar heb ik vervolgens een tekst op gezet. Soms kom ik met de tekst en de gitaarpartij en vervolledigt Freya de muzikale arrangementen, zoals bijvoorbeeld bij Empty Cases of Glass. Freya denkt dan meer na over wat we precies aan het spelen zijn. Dan krijg je wederom nummers zoals Come Again . Zelf denk ik totaal niet na over wat ik aan het doen ben en of dat nu ingewikkeld is of niet. Ik heb nooit muziek of notenleer gevolgd en speel gewoon en hoor dan wel of dat goed klinkt. Freya heeft wel een muzikale vorming gehad, dus hanteren we twee verschillende methodieken, twee visies.

Ondanks de twee verschillende werkwijzen zit de harmonie toch goed?

Joanne: Dat is misschien ook gewoon omdat de tekst en de zang van dezelfde persoon komen. Dat zorgt ergens voor een overloop tussen alle nummers.

Freya: Inderdaad, vroeger schreef ik op mijn eentje zelf ook nummers en dat waren ook andere nummers qua stijl.

Joanne: Ja, de zanglijn die je beslist om op een bepaalde melodie te zetten, heeft wel degelijk impact. Rover is bijvoorbeeld door Ward geschreven maar is toch ook weer een Isadore-nummer geworden doordat ik daar de zang en de tekst op gezet heb. Meestal als ik de gitaar vast heb, heb ik er ook iets mee te maken (lacht).

Jullie zijn nog op zoek naar vijfde bandlid. Wat missen jullie nog?

Joanne: We zouden nog een iets rijkere sound op het podium willen.

Op vlak van percussie, gitaar….of?

Freya: We zoeken eigenlijk een allrounder.

Joanne: Bij veel nummers ontbreekt er live nog iets. Soms is dat percussie maar in andere gevallen drum of keyboards. Daarom zijn we dus op zoek naar een allrounder, die kan aanvullen waar nodig.

Freya: Milo Meskens zei ooit tegen ons: “iets dat op 95% zit moet je naar 100% krijgen”. Met die gedachte zijn we nu op zoek naar een vijfde bandlid.

Joanne: In elk nummer is daar dus ruimte voor. In Rockrally’s moeten we vaak opboksen tegen groepen die met zijn vijven of zessen zijn en die een iets vollere sound kunnen brengen. Daar kunnen we dan niet tegenop. Zeker live moet het nog iets beter.

Jullie teksten zijn vrij emotioneel. Waar halen jullie de inspiratie vandaan? Is dat een neerslag van persoonlijke bevindingen of persoonlijke gevoelens?

Joanne: De teksten schrijf ik eigenlijk altijd als ik alleen ben. Ik schrijf nooit tijdens een repetitie of een opname. De teksten zijn dus inderdaad heel persoonlijk en schrijf ik om iets te kunnen ventileren. Empty Cases heb ik bijvoorbeeld geschreven op een moment waarop ik me niet goed voelde en het even niet meer zag zitten. Dat komt er dan uit in de vorm van een nummer.

Het heeft ook niet per sé te maken met de gemoedstoestand waarin ik me op dat moment bevind. Glass is bijvoorbeeld ook een vrij emotioneel en donker nummer maar toen ik het schreef, voelde ik me niet slecht. Onze teksten en gitaarpartijen vormen uiteindelijk het genre van de muziek die Isadore brengt, een mix van persoonlijke gebeurtenissen en spontane ingevingen

Rover is tot stand gekomen door een improvisatie. Rond een zanglijn van klanken hebben we een tekst opgebouwd die wel coherent is. Het moet dus wel ergens over gaan maar niet per definitie over mezelf. De hele band komt er pas aan te pas om de teksten na te lezen (lacht).

Voor een nummer als Blood On Your Hands heb ik de inspiratie uit mijn studies geneeskunde gehaald. Bij het schrijven van dat nummer had ik even een moment van zelfreflectie, waarbij ik toch even met die angst zat. Omdat het zo persoonlijk is wil ik dat nummer echter absoluut niet live spelen. Door het vaker te spelen, heb ik het wel leren appreciëren. Er zijn nog bands die bepaalde nummers niet graag spelen. Ik begrijp dat want als muzikant ben je constant in evolutie. Het kan zijn dat ik dat nummer binnen twee weken niet meer wil spelen omdat ik me er niet meer kan in inleven.

Freya: Radiohead is bijvoorbeeld eigenzinnig op dat vlak. En dit is als band een keuze die je maakt: ofwel ga je mee me je publiek ofwel doe je je eigen ding.

Waar vindt jullie naam zijn oorsprong?

Freya: Bij het zoeken naar een naam ben ik op een gedicht van Edgar Allan Poe gestoten, en dat gedicht heet dan “To Isadore”.

Joanne: Hoewel zijn gedicht niet toepasselijk is op onze muziek, vonden we dat een mooie naam. Omdat we met twee frontvrouwen zijn, maakt die naam Isadore het ergens ook van ons.

Freya: Wij hebben al reactie gehad van iemand die dacht dat één van ons Isadore heette maar ook dat iemand dacht dat we Ise en Dore zijn.

Isadore op Suikerrock 2017

Hebben jullie een bijzondere herinnering aan sommige optredens of een grappige anekdote?

Joanne: Tijdens de zomer hebben we bij de scouts opgetreden, ergens tussen Diest en Leuven. De meisjes die vooraan stonden hadden hun tekstje al klaar en riepen : Isa-HIER, Isa-DAAR. Stomdronken, maar wel grappig en heel enthousiast.

We zijn heel blij dat we vorige zomer op Suikerrock mochten spelen. Wij hadden niet verwacht dat we geselecteerd zouden worden, maar het was super, zeker als je nog maar net met vier bezig bent. We waren toen nog maar twee maand met zijn vieren. Suikerrock was dus een goeie motivatie om door te zetten.

 

Zijn jullie in de nabije toekomst nog van plan om (album)releases te doen?

Joanne: Er is zeker nog heel wat materiaal, maar we gaan dat niet overhaasten. Het album komt er als we veel meer materiaal hebben en er interesse genoeg is. We hopen alvast eerst publiek enthousiast te maken met onze bestaande singles en daarna pas iets meer te geven, zoals een album.

——————————————————————————————————————————————–

Te vinden op:

Facebook

Vi.be

YouTube

About Post Author

Zourab Moussaev

Bezoeken: 748

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.