Read Time:3 Minute, 29 Second

Net zoals in de Ancienne Belgique heeft Het Depot een neus ontwikkeld voor toekomstig talent en durven ze allerlei genres programmeren, wars van wat de muziekindustrie en radiostations ons al eens voorschrijven. Eerlijk gezegd was ik niet meteen enthousiast toen ik Fornet en Nordmann via het internet opzocht; en toch prikkelden deze bands mijn nieuwsgierigheid naar vernieuwende genres (ergens in een ver verleden aangescherpt bij radio Scorpio). Bij aankomst bleken beide optredens ook niet door te gaan in de grote zaal, maar in de foyer – mijn fout, had maar beter de aankondiging moeten lezen. En toch verdienen deze heren een groter podium met meer aanhang, misschien iets voor de volgende jaren ?

Nordmann

Maar eerst was er dus Fornet, een jonge Limburgse postpunk band die net een EP “Fornet” uitbrachten : met sterke aanwezige drums, een terugkerende baslijn, gillende gitaren en screaming vocals palmen ze de foyer in en brengen redelijk wat noise en chaos in mijn oren, en toch hoor ik pogingen om er melodie in te brengen. Ik beken, ik ben fan van oudere punkbands, en het nieuwere werk vraagt altijd wat tijd om aan te wennen. Nochtans is de pers erg lovend : “de opgenaaide postpunk van Fornet stuitert alle richtingen uit, maar loopt tegelijkertijd hyperstrak in de pas”; “sarrende postpunk met hier en daar een hint van kraut en noise die je bloed doet borrelen”; “heerlijk tegendraads lawaai uit Limburg”; “Als we zeggen dat deze single één van de beste songs in de postpunk scene sinds lange tijd is, dan zeggen we dit niet zonder enige reden. […] zet dit lied op repeat en binnen de kortste keren besef je wat voor meesterwerk de heren van Fornet de wereld hebben ingestuurd.” I rest my case 🙂

Fornet
Fornet
Fornet

 

En dan was het tijd voor het Gentse quartet Nordmann. Zoek de naam op en je vindt oa een type kerstboom, erg lollig. En toch vind ik de naam goed klinken. Simpel, krachtig, strak en eenvoudig. Zo klinkt ook een beetje hun muziek, en toch weer meer dan dat alleen. Live in de foyer van Het Depot bliezen ze mij omver en was ik erg gecharmeerd door hun volle, krachtige, strakke en ook speelse muziek.

Nordmann

Nordmann zijn Edmund Lauret (gitaar), Mattias De Craene (saxofoon), Dries Geusens (bas) en Elias Devoldere (drums). Alle 4 gestudeerd aan de jazzafdeling van het KASK Gent, richtten Nordmann op in 2012 en wonnen dat jaar de muziekmozaïek award; én behaalden de zilveren medaille op Humo’s Rock Rally in 2014. Daar zit dus toekomst in.

Nordmann

Hun muziek is moeilijk te plaatsen, gemakkelijkheidshalve wordt met de term jazzrock gezwaaid, maar dat is te veel hokjesdenken volgens anderen. Jazz is wel het sleutelwoord in hun composities. Via een strakke baslijn, speelse drums, symfonisch gitaargeluid en jazz tenor sax voeren ze je mee in een eigen gecreëerde sound waarin jazz, rock, filmmuziek, zelfs wat funky sounds, psychedelische kantjes allemaal een plaatsje veroveren, daarom niet altijd tegelijk natuurlijk. Live vond ik het ook een stuk krachtiger klinken dan op LP/CD; maar luister zelf maar eens naar hun nummers uit hun debuutcd Alarm ! (2015) en het recente Boiling Ground (2017) en laat je meevoeren in een begeesterende soundscape. Over filmmuziek gesproken : in maart 2017 speelden ze ook in het kader van jazzlab muziek bij de film “Dementia” van John Parker (1955); zie ook http://art-spot.be/nl/nordmann-plays-dementia

Nordmann

Een sterke set gezien en gehoord dus en genoteerd als een te volgen band met toekomstmuziek.

Nordmann
Nordmann

 

 

 

 

tekst en foto’s : Raf Degeest voor atelier32

 

Meer artikels van deze auteur:

About Post Author

Raf Degeest

Gepassioneerd door fotografie sinds mijn jeugd, vanaf 2008 overstap naar digitale fotografie, via cursussen en opleidingen de stap gezet naar professioneler werk. Foto's nemen is mijn creatieve uitlaatklep naast mijn maatschappelijk geëngageerd werkleven. Voorliefde voor ruwe portretten van mensen zoals ze zijn, concertfotografie (combinatie met liefde voor muziek), en het vastleggen van "everything out of the ordinary from my point of view" waarbij ik de klassieke fotografie regels het liefst aan mijn laars lap. Maar ik ben zeker niet vies van de klassieke fotografie 🙂

Bezoeken: 118

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.